THUISKOMEN...

Wij zijn tevreden en content!! Onze reis voldeed in al zijn aspekten aan onze plannen en verwachtingen. We zullen natuurlijk de vele leuke ontmoetingen met andere reizigers en de lokale bevolking missen. We zullen het avontuur, de trekkings, de prachtige natuur, het rondzwerven, het lekkere eten,...missen. We zullen al deze mooie herinneringen koesteren als een zeer kostbaar geschenk. Maar na zo"n lange tijd zijn we even blij dat we weer "verwacht" worden. Het voelt goed aan dat we onze draad thuis weer mogen en kunnen opnemen. Na meer dan 5 maanden samen

reizen, 24u op 24u, en alles delen zal het voor ons 2tjes ook lastig zijn en wennen om elkaar weer wat los te laten. Na 160 dagen reizen en 66 verschillende bedden komen we weer thuis en kunnen we weer in ons eigen bed in de Moteweg slapen. We verlangen heel erg om onze kinderen en hun co's, Fran en de twee dikke buikjes, onze mama's,  familie en vrienden terug te zien! TOT GAUW!!!!!

VIA BANGKOK NAAR MARKE

3 - 7 APRIL 2013

We willen onze boot niet missen want ons terugkeer-verhaal staat en valt met de laatste boot halen vandaag. We zitten ruim voor tijd op het strand paraat. Een longtailboot brengt ons naar het platvorm op zee. Van hieruit vertrekt de speedboot naar Pakbara. We verlaten Ko Lipe onder een stralend zon, maar verder boven de zee hangt een grote dreigende wolk. We varen er recht naartoe en onder de vorm van storm op zee, bliksem en een zware tropische bui krijgen we alles op ons hoofd. Een speedboot heeft geen deuren of vensters en we zijn bij aankomst kleddernat. Het is

alsof wij zelf zwommen naar het vasteland! Het doet ons iets om terug op het vasteland te komen. Het voelt aan als een beetje dichter bij thuis te komen...Wij zijn de enige die niet verder reizen. Pakbara is niet echt voorzien op toeristen die er blijven hangen. Dit merken we als we een slaapplaats zoeken. Maar we voelen het nog meer als we vervoer willen regelen om morgen in de luchthaven van Hat Yia te geraken. Maar wie zoekt die vindt en na onze enige nacht in 'happy house' geraken we vlot in Hat Yia. De luchthaven is opvallend bewaakt door zwaar bewapende

militairen en elke binnenrijdende auto wordt streng gecontroleerd. In deze streek wonen vooral moslims en ook hier zijn wij de enige Westerlingen. Na anderhalf uur vliegen landen wij in Bangkok. Hier zullen wij ons laatste reis- refreintje zingen (horen wij daar iemand bis roepen??) We installeren ons in het guesthouse 'secret garden' en strekken nog even de benen in Khoa San Road waar het ongezellig druk is: schreeuwerige lelijke muziek uit elk cafe, dit is een deel van Bangkok. Ik doe 's nachts bijna geen oog dicht omdat het pompheet is en we de ramen moeten dicht houden voor het lawaai. Daarom verhuizen we een laatste

keer naar een ander guest house en nemen we een kamer met airco. We slenteren de hele dag door Bangkok. We blijven heel lang hangen op de amuletten markt. Hier voelen we de impact van het Boeddhisme en het Hindoeisme heel erg. Ongelooflijk veel afbeeldingen van Goeroes, beeldjes klein en groot van de ontelbare Goden in steen of koper, gebedskralen,...Thai, monniken die in grote ernst met hun vergrootglas alles bekijken en keuren. een handel die erg goed draait. Een dag slenteren in Bangkok is erg vermoeiend en wij laten ons weer in form kneden door de professionele massagehanden van stevige Thai-madammen. Wij

kunnen erg genieten om te staren naar de mooie mix van alle mensen dat Bangkok rijk is. Wij geraken nooit uitgekeken op de vele lady boys die we vooral in Bangkok tegenkomen. En dan is de tijd aangebroken om een allerlaatste keer onze rugzak in te pakken. We moeten uitchekken om 12u en laten onze rugzak achter in de packstore van het guesthouse. Het kriebelt heel erg om straks het vliegtuig naar huis te nemen.

KO LIPE

30 MAART - 2 APRIL 2013

Ko Lipe ligt is 1 van de vele eilanden van het zeereservaat Ko Tarutao en is het meest zuidelijke eiland van Thailand. We vinden overnachting in een leuke bamboehut op het strand, met zicht op zee. Het is een klein eiland en makem mooie wandelingen van het ene strand naar het andere. Het eiland wordt door verscheidene paden doorsneden. Wij geven de voorkeur aan  wandelingen langs  de witte zandstranden, met als welgekomen afwisseling een plons in het kristalheldere water van de zee. ZALIG...Het seizoen loopt hier op zijn einde.

Wij zijn blij want het schijnt dat het hier dan erg druk kan zijn. We trakteren onszelf nog maar eens op een snorkeldag. We krijgen er niet genoeg van. Het is erg rustgevend om te dobberen op en te zwemmen in de zee. Dit zeereservaat heeft de status van werelderfgoed van de Unesco. We worden beloond met een kleurrijk schouwspel van vele grote vissen en prachtige koralen. Grote anemonen waar Nemo en zijn familie vrolijk in en uit zwemmen. Het ziet zwart van de zee-egels op de bodem, reuze-zeesterren, reuzenschelpen,....we kunnen 8 a 10 m diep kijken, zo helder is het water. De vele eilandjes 

hebben fijne, witte zandstranden met uitzondering van Ko Hin Ngan waar alleen maar prachtige keien liggen. Het is een traditie om er steenmannetjes te maken voor geluk in het leven. Op het apeneiland gaan we niet aan wal, omdat een grote apenkolonie ons op staat te wachten. Jammer dat sommige Thai, die zaakjes uitbaten, nogal inhalig zijn. Alles is opmerkelijk duurder. We vertoeven het meest in de prachtige natuuur zodat we daar weinig last van hebben. Ko Lipe is het ideale eiland om onze boeiende reis af te ronden. We nemen onze tijd om de klik naar huis te maken!!!

We hebben er fijne witte zandstranden met uitzondering van Ko Hin Ngam waar alleen maar prachtige keien liggen. Het is een traditie om daar een steenmannetje te maken voor geluk in het leven. Op het apeneiland gaan we niet aan wal want een grote apenkolonie staat ons op te wachten. Niet de meest liefhebbende snoetjes...Het eiland straalt veel rust uit. Jammer dat sommige Thai die zaakjes uitbaten op het eiland nogal inhalig zijn. Alles is ook opmerkelijk duurder. Wij vertoeven meestal in de natuur en hebben hier weinig last van. Ko Lipe is het ideale eiland om onze boeiende reis af te ronden. We nemen er onze tiid om de klik te maken.                          

KO MUK

27 - 29 MAART 2013

We blijven eilandhoppen. Tijdens ons rondtrekken ontmoeten we veel andere backpackers. Het leuke aan al die ontmoetingen zijn de boeiende babbels en het uitwisselen van reiservaringen. Zo belanden wij op het eiland Ko Muk. Dit kleine eiland heeft slechts enkele resorts en wordt vooral bewoond door lokalen. Wij nemen de longtailboot naar de oostkust en logeren in het Ko Muk garden beach resort.  Een zeer aangename plaats bij een familie. "Garden" staat voor hun heel grote tuin vol kokospalmen en bananenbomen, "beach" staat voor gelegen aan de 

beach" hoe kan het ook anders? "resort", vanaf het moment dat men slaapmogelijkheden heeft noemem ze dit hier resort. Het is een rustige plaats aan de rand van het vissersdorp bij erg lieve mensen. De bungalows zijn zonder comfort en net netjes genoeg. We kunnen niet zwemmen in de zee nabij onze verblijfplaats maar op een half uurtje stappen door het dorp is de zee diep genoeg om te zwemmen. Ko Muk is 1 van de 4 Trang eilanden gekend om zijn schone koralen en een waar snorkelparadijs. Eerst zien en dan geloven. Dit betekent een snorkel-namiddag op zee. Een grote bezienswaardigheid is 

een soort tunnel, de Tham Morakhot, die enkel bij laag water toegankelijk is. In die grot verstopten de piraten vroeger hun gestolen schatten. Een beetje akelig want we moeten 80 m zwemmen in de onderzeese grot. Het is op een bepaald moment pikdonker en dit voelt onveilig aan, op het eind van de zwemtunnel komen we op een stukje droog zand omgeven door steile rotsen. Na die bijzondere ervaring is het weer snorkeltijd. Er zijn veel koralen te zien, meer en van een andere soort. Op een bepaald moment zwemt er een haai onder mij, in elk geval iets haai-achtigs en zeer groot....we weten dat

ze er zijn en dat ze goedaardig zijn. Maar dit is een ontmoeting waar ik nu niet sta voor te popelen en ik zwem weg in de tegenovergestelde richting. Dit eiland is klein en  gemakkelijk te doorkruisen. We stappen te voet door het vissersdorp en keren terug langs het strand als het eb is. Dit eiland is totaal anders. De zee trekt erg ver weg bij eb en dan  komen alle dorpsbewoners naar het strand om de rijkdom van schaaldieren te verzamelen. Mossels 3 keer zo groot als bij ons, dikke zeewormen, reuzengarnalen....Er worden netten gelegd op het 

slib en de schone vissen die we tijdens het snorkelen

zien geraken erin verstrikt. De kinderen krijgen de taak om hen zonder genade te laten sterven met een pikhamer.De lokalen leven onder zeer eenvoudige omstandigheiden. Heel erg jammer dat ze de zorg missen voor hun zeer paradijselijke omgeving. er ligt heel veel afval. Wij vinden heel veel mooie zeesterren, krabben in hun krabhuisjes, het is opletten geblazen want er liggen overal zee-egels in het ondiepe water. We kunnen fietsen gebruiken van de familie en verkennen de andere kant per fiets. Het is pompheet en de fietsen zijn hun naam niet waardig. We eindigen met plonzen in de zee. We

zijn meer in de zee dan eruit, we krijgen bijna vinnen. Met de regelmaat van de klok zien we zee arenden vliegen.  Eind maart begint het laagseizoen, wij hebben geluk want de laatste speedboot vanuit dit eiland neemt ons mee naar Ko Lipe.

KO PHI PHI & KO LANTA

19 - 26 MAART 2013

Met een mooie, grote speedboot varen we naar het eiland Ko Phi Phi, de parel van de Andamanzee. Het is zalig warm, we genieten op het buitendek. Twee uur later varen we Tonsai binnen, het havenstadje in Ko Phi Phi. Het is hier 1 en al drukte, tientallen venters ronselen al vanop de smalle pier toeristen voor hun hotel. We hopen om een betaalbare kamer te vinden aan de Oostkust van het eiland, waar het ongerept en heel rustig is.Alles is hier superduur, naar onze backpackersnormen 

natuurlijk. Een klein Thais mannetje, mister Frykkie, regelt voor ons een betaalbare bungalow aan de Oostkust. In afwachting van onze boottaxi gaan we wat eten, kopen twee snorkels en verkennen Tonsai. Het stadje is een mekka voor toeristen; overal hotels, bars, duik-en snorkelshops, restaurants en kleine winkeltjes, echt niks voor ons. Als de boottaxi ons twee uur later afzet bij Rantee-beach, aan de Oostkust, is ' Waw, fantastisch...' het enige wat we kunnen zeggen. We laten onze bagage achter in de bungalow, duiken de zee in en gaan 

 snorkelen. Dit is het paradijs ! Het leven op dit deel van het eiland is heel bijzonder en basic, er zijn geen wegen en dus ook geen vervoer. Alleen 's avonds zorgt een generator voor stroom en wordt er grondwater opgepompt in een watertank. Soms is er gewoon geen of te weinig water. De volgende dag is er eentje van zonnen, snorkelen en lezen. We stappen gewoon de zee in en zien wat verder zee-egels, koralen en vele soorten vissen. We leven op het ritme van het eiland. Als we informeren voor een bootexcursie krijgen we te horen 

dat de boot pas uitvaart vanaf 6 personen. Er zit dus niks anders op dan 's avonds medepassagiers te ronselen. Blijkbaar doen we het goed, want we vinden nog 10 andere toeristen die willen meegaan.

Stipt om 9u vertrekken we met z'n 12n richting eilanden in de Andamanzee. Na een kwartier kunnen we de boot al uitspringen en snorkelen. Ko Phi phi is bekend om zijn mooie snorkelplaatsen. We zijn ondertussen ervaren snorkelaars, maar ook wij zijn gefascineerd door dit prachtig stukje onder-water-wereld-paradijs. We krijgen er maar 

niet genoeg van. Het water inspringen  is een makkie, maar er weer uit geraken is wat anders! De smalle ladder die aan de longtailboot hangt vraagt toch enige behendigheid, er lijken enkele treden tekort, waardoor het stevig klauteren wordt. Zo vaart de boot ons van de ene plaats naar de andere. We missen geen enkele vis, geen enkele schelp. De hele onderwaterwereld wordt op ons netvlies geplakt. In 1 van de bekendste baaien van Ko Phi Phi Lee houden we een zwemhalte. Het intense turkooizen water nodigt uit om naar het kleine strand 

even verderop te zwemmen. We passeren ook langs de Viking Cave en zien er vele wankele bamboe-klimrekken staan. De zeezigeuners gaan in de spleten op zoek naar zwaluwnesten, die de zwaluw met zijn speeksel bouwt. Zwaluwnestsoep zou, volgens de zeezigeuners, een zinnen-prikkelende werking hebben. We blijven op het mooie en yddilische bamboo-eiland, dat trouwens een natuurreservaat is, tot de zon ondergaat. We zien de rode zon letterlijk in de zee zakken. Onze laatste dag genieten we van het strand, de zee en het vallen van de 

avond. Die begint altijd met een oorverdovend cresendo van de krekels, waarna de zon ondergaat in de zee, om te eindigen in een rode gloed over de zee en de vele eilanden. Als het donker is zien we in de verte felle lichten van vissersboten die daarmee inktvissen proberen te lokken. Onze tijd op het eiland zit erop, morgen varen we verder naar Ko Lanta.

Als we 's morgens de boottaxi van 8u willen nemen zegt de bootman dat hij pas om 11u uitvaart, omdat wij de enigen zijn die naar de pier moeten. Gelukkig kunnen we mee 

met de boottaxi van de buren en varen we zonder problemen door naar Ko Lanta.

Ko lanta is een rustig en ongerept eiland. Alle bungalows liggen aan de Westkust van het eiland en kijken uit op de Andamanzee. Ook wij vinden er ons plekje op Khlong Nin Beach. 99% van de lokale bevolking is moslim. De tegenstelling van schaars-geklede toeristen op het strand en de lokale gesluierde vrouwen is extreem. Van extremen gesproken, wij puffen en blazen hier bij temperaturen van boven de 35 graden C, terwijl het thuis bitter koud is. 

We bezoeken de andere kant van het eiland, de charmate oude stad en de zeezigeuners in het Zuiden. Elke dag wandelen we langs de kustlijn naar de 7eleven om inkopen te doen, want op het eiland is alles nogal prijzig. Onze gedachten dwalen steeds meer af naar onze terugreis en thuiskomen. We plannen wat we nog willen zien en doen in de tijd die ons nog rest, en dat is niet zoveel meer.

VAN PHU QUOC NAAR PHUKET

14-18 Maart 2013

We hebben nog een goede reden om onze mooie reis straks af te ronden. We zijn zo heel erg blij dat Emma, Stijn er 1tje bij krijgen. Fran wordt grote zus!! Joepiejijj!!!We begonnen alvast te oefenen met de guitige kinderen uit ons gastgezin.

En geloven of niet ze hebben ons nog een laatste keer liggen in Vietnam. We kochten een boot-busticket Phu Quoc-Rach Gia om vanuit die haven de bus naar Saigon te

nemen.  De speedboot is een oud geval, het zeewater lekt langs alle kanten de boot in en de snelheid is semi-speed. We komen niet aan in Rach Gia maar in Ha Tien. Voor hen de honger komen we pas om 20u aan in Saigon. Meer dan eten en nog even de benen strekken zit er voor ons niet meer in. We vliegen letterlijk het land uit. De vlucht naar Kuala Lumpur is magnefiek. De aarde vanuit de lucht op zijn mooist. De Mekong slingert zich als een dikke kommel door het landschap. Op een bepaald moment is alles 1 geheel, en er is geen onderscheid tussen 

de blauwe lucht en de blauwe zee. Om 18u landen we in Phuket. We kiezen om geen verblijfplaats te zoeken aan de kust maar in Phuket Town. Het is van horen zeggen maar aan de kust zou het krioelen van het volk? We nemen de bus naar het centrum en installeren ons in Talang guest house. Basic van accomodatie maar gelegen op een heel leuke plaats. Het oude stadsgedeelte is gezellig en rustig. De straatjes doen heerlijk ouderwets aan. De meeste huizen in onze straat zijn in Chinese-Portugese stijl. Een 

dame vertelt ons dat zij behoort tot de derde generatie Chinese immigranten. De oudste zaak in Puketh town, nabij ons guesthouse is een chinese kruidenverkoper. Het ruikt er overheerlijk naar een kruiden allegaartje. We zijn een halve dag zoet door de route te volgen van de stadswandeling. Het is puffen en zweten want de zon blaast hier uit volle borst heel veel hitte. We huren een brommer voor twee dagen. De ene dag verkennen we de Westkust. De stranden zijn onbeschrijfelijk mooi. Helder wit zand, kristalhelder water, mooie natuur rondom. 

We snappen het helemaal dat dit een " place to be " is. Men is voorzien op een mensenzee volk want overal staan strandstoelen terwijl er weinig toeristen liggen te bakken in de zon. We hadden het ons erger voorgesteld. Het is pompheet en wij blijven vooral in het water hangen. We verkennen Surin beach, Karon beach en Kata beach. We rijden door Patong maar daar is het erg druk, Blankenberge in het kwadraat. Wij houden hier geen halt. We vinden het een raar idee dat hier zoveel mensen hun

 leven verloren toen de tsunami hier 9 jaar geleden woedde. Nu merken wij er niets meer van met uitzondering van enkele bordjes met vluchtroutes. Er zijn heel wat bars maar die openen wellicht pas hun deuren voor een bruisend nachtleven?? Tegen die tijd zijn wij weer riebediebie naar Phuket town. Op onze tweede dag verkennen we de Oostkant van het eiland. We bezoeken het schiereiland Ko Sirey waar de zeezigeuners leven. We wandelen door hun dorp en we worden heel vriendelijk onthaald. Die mensen leven allen in 

golfplaten hutten, ze leven voornamelijk van de visvangst. We zien vele mannen reuzen fuiken maken. Ze zijn allen stevig gebouwd, goedlachse rondborstige vrouwen laten zich met veel gemak fotograferen. Ze nemen het niet nauw met de zorg voor het milieu en wij denken dat ze zelfs houden van zoveel mogelijk zwerfvuil verzamelen. De golven van de zee bestaat hier uit een laag afval. Jammer! We bezoeken nog enkele kapen. Allen stuk voor stuk prachtige natuurgebieden. Het is bloedheet en we

 eindigen onze dag met drijven en zwemmen in de lauwe zee van de Hai Harnbaai.

.