NOG EVEN TERUGBLIKKEN OP MYANMAR

MYANMAR,  LAND VAN DE DUIZENDEN GOUDEN PAGODES

Myanmar is een lappendeken van etnische minderheden, waarvan de Birmanen de grootste groep vormen. Al sinds hun onafhankelijkheid in 1962 zijn er spanningen en slagen de vele groepen er niet in een evenwicht te vinden om een Unie van Myanmar te vormen. Dit democratisch proces, met als boegbeeld Aung Suu see ky , lijkt nu de goede weg op te gaan, maar staat nog in de kinderschoenen.

De toeristische trek naar Myanmar is ingezet, het land wordt bijna over-rompeld door toeristen. De prijzen stijgen enorm. In één jaar tijd zijn de prijzen van de guesthouses meer dan verdubbeld. De mensen en het land zijn echter niet meegegroeid, de service is beperkt,slechts weinige medewerkers kennen  vol-doende Engels, de wegen zijn in slechte staat,…

Er is meer vraag dan aanbod. Toeristen slapen noodgedwongen in kloosters en eetzalen. Benieuwd hoe een land als Myanmar daarin een nieuw  evenwicht zal in vinden. In hotels en bussen betaal je met dollars, dagelijkse dingen met Kyat.

Myanmar ademt het Boeddhisme in en uit…elk dorp heeft één of meerdere monastery’s. We komen de monniken ook overal tegen (zelfs in internet-café’s).  Monniken leven van giften, elke dag gaan ze op bedelronde voor voedsel. Je ziet

ook regelmatig een stoet passeren, gesteund door een groepering, een bank, een dorp,… met borden en karren vol giften voor een monastery (met borden, theekannen, papraplu’s, geld,…op), Elk dorp of gehuchtje heeft zijn eigen pagodes.

  Bamboo en riet zijn het basismateriaal bij uitstek, er wordt van alles en nog wat mee gemaakt en gevlochten:paalwoningen, vloeren, muren, daken, maar ook manden, speelgoed, hoeden, eetservice,…je kunt het zo gek niet bedenken. Enkel in de steden is er stromend water. Er wordt overal gekookt op hout- vuurtjes, ook in de restaurants. Elke dag zijn de mensen in de weer met hout sprokkelen.

Man en vrouw zijn in het gezin evenwaardig. Ze voeden samen hun kinderen op.  Vrouwen en kinderen schminken zich met tanaka, een lokaal poeder dat ze mengen met water. Dit doen ze om zich mooi te maken, maar ook om zich te beschermen tegen de zon en de

muggen. Zowel jongeren als kinderen genieten van plakwaaiers opsteken. Het zijn superlieve mensen maar missen soms spontaniteit. Is dit een erfenis uit het strenge regime ?

Een maaltijd in Myanmar bestaat altijd uit rijst, aangevuld met vele potjes, curry’s, groenten en soms vlees. We krijgen altijd Chinese thee aangeboden. Papaya’s, advocado’s en watermeloenen zijn hier overheerlijk. Brood en aardappelen kregen we zelden.Bier en wisky zijn overal te krijgen en wordt ook door de lokale bevolking gedronken.

Auto’s rijden rechts van de weg, maar ook het stuur staat rechts,waardoor een voorligger links inhalen heel gevaarlijk is. In de bussen zit er altijd iemand links die teken doet wanneer de buschauffeur kan inhalen. Het rechtse regime besliste in de jaren ’70 dat niks meer links kon zijn, alles moest dus rechts zijn !

Bij veel gebruiken staat de cyclus van de maan centraal. Zo worden de festivals, rustdagen bepaald door de stand van de volle maan. Je krijgt ook een visum in Myanmar van 28 dagen, net één cyclus van de maan !





Er is nog duidelijk ‘ censuur ‘ in het land. Op televisie en in de kranten horen en zien we enkel binnenlandse programma’s en nieuws, we weten niet wat er in het buitenland of de rest van de wereld gebeurt. Met de intrede van internet zal daar zeker wel verandering in komen. Je hoort
wel buitenlandse muziek, maar de tekst wordt gezongen in hun taal.
Het is goed geweest in Myanmar ! Filmar Onderweg !

INLE LAKE

20 - 26 NOV 2012 

Na een busrit van 9 uren komen we toe in Nyaunshwe. 

We installeren ons in het guesthouse dat op een zeer idyllische plaats ligt. Vlakbij het kanaal op 3 km van 

het meer. Een zeer bedrijvige plaats, bootjes komen op 

en af met manden volgeladen tomaten. Die activiteiten starten hier om 5u30 dus wij zijn altijd heel vroeg uit 

de veren. We blijven hier 6 dagen en geen hoekje blijft ongezien in deze buurt. We laten ons helemaal onder-dompelen en genieten vanaf het begin. We varen twee dagen mee met eem visser in zijn longtailboot op het meer, Dat is meteen 1 van de hoogtepunten in de streek. Het dagelijks leven speelt zich hier af in en rond het water. De mensen leven in paaldorpen en ze kunnen zich enkel 

per houten kano verplaatsen, ze roeien met 1 been zodat ze de handen vrij hebben om te vissen.  Groenten (vele, vele tomaten) worden gekweekt op hun drijvende tuinen. 

Een varken heeft hier een echt luilekker leven op zijn vierkante meter gras. We bezoeken een weverij waar men draden haalt uit de lotusbloem en heel prijzige sjaaltjes mee weeft. Hier wordt werkelijk alles verwerkt wat te vinden is in de natuur. Bladeren worden gedroogd tot sigaren omhulsels en opgevuld met kruiderijen als tabak. Een stukje maïskolf dient als filter. Bamboo en riet wordt gebruikt om hun hutten te bouwen. We slenteren ook rond op 1 van de lokale markten te Than Taung  waar de mensen uit de Pa-O stam hun inkopen doen. We zijn meteen enkele uren zoet met het genieten van het marktleven. De puppetshow staat aangegeven als aanrader in de lonely planet. Ook dit is het zien waard. De speler is een echte artiest en het is echt ‘waaaaaw’ wat die man met zijn poppen kan spelen. Terwijl Filip onze blog aanvult laat ik me eens verwennen en  geniet ik van een Birmaanse 

massage. Een specialeke…elk lichaamsdeel wordt behandeld als een deegklompke. Ik wordt helemaal losgekneed en nadien wordt er letterlijk over mijn rug gewandeld. Mmmmm dat doet deugd J…Een gelukstreffer want het is bijna volle maan. Dit betekent dat het luchtballonfestival in Taunghi, ter ere van Buddha (niemand anders wordt hier zo vereerd) doorgaat. Dit willen we voor geen ‘kyat’ missen. Wat een spektakel… lokalen maken per dorp hun mooie luchtballon. Die wordt met veel heisa (zingen, dansen, roepen,..) naar de  ceremonieplaats gebracht. Fakkels blazen  warme lucht 

in de ballon zodat die kan opstijgen. Eénmaal die vol lucht is wordt er een kist van 2m op 2m, VOL VUURWERK, aan opgehangen. De ballon moet dan heel snel genoeg de lucht ingaan want dit is geknetter van de bovenste plank. Een half uur lang zien we vuurwerk in de lucht ontploffen, 

terwijl de ballon steeds hoger wegvliegt. Helemaal niet zonder gevaar..zo zijn we getuige van een ballon die niet opgaat en ter plaatse begint te ontploffen. De vele duizenden mensen vluchten weg. Net zoals wij trouwens want het vuur vliegt overal rond. Wij staan uit de windrichting en weten niet wat er verder gebeurt. De ballon vliegt in brand en het is één vuurzee, run for your life ! Met een kloppend hart sluiten we die nacht af. We huren ook een fiets en rijden door enkele dorpen aan de oevers van het Lake. Ook hier zorgen de vele monniken voor het vaste straatbeeld. We worden uitgenodigd bij een familie omdat hun zoon straks het klooster binnengaat als monnik. Dit is een hele eer en het hele dorp komt donaties geven, thee drinken. Wij worden uitgenodigd om te lunchen.  Dat is genieten…jammer dat we niet kunnen communiceren met hen. Niemand spreekt Engels. Straks om 4pm nemen we de nachtbus terug naar Yangon om daar nog 1 dag te blijven.

MANDALAY EN BAGAN

 14 – 19 NOV.   

We reizen met de trein naar Mandalay.

Met een uur vertraging vertrekt de trein richting Mandalay, voor een treinrit van 12 uur. We hebben het gevoel dat we op een trage roetsjbaan zitten. Op en neer, weg en weer. We zien de wagons voor en achter ons hevig heen en weer slingeren. Het voelt soms aan alsof we achteraan een hakselmachine staan…stukjes takken en bladeren stuiven naar binnen.

De treinreis brengt ons langs rijstvelden en door de jungle.

We rijden over de indrukwekkende ijzeren Gokhteikbrug, die een 300-meter diepe kloof overbrugt.  We zijn verrast als we in Pyin Oo L Win plots moeten uitstappen. 

Onze treinrit stopt 4 uur vroeger dan voorzien.   

We kunnen niet eens ons ticket lezen en verlaten

braafjes de trein. Goed dat we mee kunnen rijden met een truck tot in Mandalay. Een rit van 2 uren in het donker.

De volgende dag nemen we de ferry naar Mingun. De haven oogt heel arm en is vies en vuil, dit in schril contrast met de sjieke aircobussen die er stoppen.

Mingun is een oude koningsstad, met prachtige gebouwen en pagodes. Het is bewolkt en er valt motregen. Na de middag laten we ons door een fietsriksja naar de 

beroemde teakhouten brug brengen. We stoppen onderweg bij de oude markt, de beeldhouwers en de bronssmederij.  Vandaag geen prachtige zonsondergang bij de oude brug, toch genieten we van de mooie wandeling op de brug.

Een busrit van 6uur brengt ons naar Nyaung U, een backpackersdorp in de buurt van Bagan met enkele guesthouses, winkeltjes en restaurant. We reserveerden in Hsipaw al de guesthouses voor onze reis in Myanmar, omdat we merkten dat er overal een tekort aan guesthouses is. Zo 

reserveerden wij onze kamer in Golden Myanmar. 

Het dorp doet ons denken aan Pokhara in Nepal. 

Bagan is de grootste toeristische trekpleister van Birma: het gebied rond de stad ligt bezaaid met meer dan 2000 heiligdommen en nog eens meer dan 2000 ruïnes en zijn stille getuigen van de gouden Birmaanse eeuw ( 12^e eeuw ). We genieten volle bak van het fietsen, wandelen en bezoeken  vele, vele prachtige tempels, beelden, fresco’s. We bezoeken vele kleine ateliers, waaronder de typische lak-ateliers, de parasol-ateliers,…    

Na drie dagen hebben we zeker elvendertig heilig-dommen bezocht van de 2000.

Het bezoek van Barak Obama aan Myanmar is hier het gespreksonderwerp van de dag en wordt door de lokale bevolkig op de voet gevolgd op televisie.

 

 

HSIPAW

8 november- 13 november

We nemen een binnenlandse vlucht van Yangon naar Lashio. Op het vliegtuig ontmoeten we een lieve mevrouw. Zij wordt opgehaald door haar man en ze brengen ons naar de bushalte in Lashio. Goed dat ze er is want onze rugzak moeten we op 400m van de luchthaven (die eerder op een bushalte lijkt) afhalen. Alles staat naat netjes aangeduid maar helaas voor ons in het onbegrijpbare Birmaans. Zo hebben we ook niet kunnen lezen dat we ons bij aankomst moeten registreren. Zij regelt nadien dit zaakje voor ons.
We zijn super content dat we na een busrit van 2 uren in Hsipaw aankomen. We zijn blij dat we op de juiste plaats de juiste mensen tegenkomen.
Tijdens het zoeken naar een guest-house ontmoeten we San tea. Een 62 jarige super kwikke man die ons vertelt over zijn leven in Birma. Zo begeleidt hij ook mensen op trekking sinds de politieke situatie dit hier weer toelaat.
We verkennen de omgeving van Hsipaw en brengen een bezoek aan de monastery. Het is een heel bijzonder schoon beeld overal waar wij komen. Monniken en nonnen maken een groot deel uit van het straatbeeld. In de monastery zijn ze gastvrij, we mogen er vrij in en uit.
We brengen ook een bezoek aan het vroegere Shan paleis. Daar krijgen we een eigen verhaal te horen die duidelijk maakt hoe onvrij de mensen leefden. De politieke situatie laat nog niet veel toe. De man (neef van de vermoorde prins) werd vele jaren opgesloten vanwege zijn denken. Hij is nu vrij maar mag niet over politiek praten. Hij laat dus zijn vrouw spreken ...Het doel van ons verblijf in Hsipaw is een trekking maken in het berggebied van de Pallungs. We regelen een trekking met San tea. We spreken met hem af in het bergdorp Nham Sam. Een truck brengt ons naar het Pallung-gebied, een  rit van 7 uren (48km). We houden 3 keer een stop. De eerste is een lunch stop. Een tweede lange stop omdat er een enorme rotsblok op de weg ligt en die moet eerst in kleine stukken gekapt worden. Aangezien dit handenharbeid is duurt dit een hele tijd. De weg is erg gammel. Ik kan die met geen weg bij ons vergelijken omdat wij geen dergelijke wegen meer hebben. Straatwerkers zijn druk im de weer om een nieuwe weg aan te leggen naar Nham Sam. Dit was een belofte van bij de vorige verkiezingen en wordt gefinancierd door China. Myanmar betaalt China terug met gas. ..Een derde stop is bij een winkel. Vele pompoenen worden opgeladen in de truck en geschonken aan de monastery omdat er enkele dagen geleden een gasontploffing was in Nham Sam. Er werden vele huizen verwoest en alle thuislozen wonen nu in de monastery en leven  van deze giften.
Wij slapen er in het enige guest-house.
Een totaal andere sfeer hier. Heel authentiek, er is één straat en alles voelt erg Chinees aan.
Het is hier een aangename frisse berg temperatuur.
We leerden op de truck Birgit en Jan kennen (uit Gent) en we zullen samen naar Hsipaw terug stappen. We spreken af met San tea en we vertrekken de volgende dag om 8u.
Tijdens ons ontbijt begint de aarde te beven. Het lijkt of we ons onwel voelen?? Iedereen kijkt naar iedereen... wij lopen naar buiten maar merken dat de lokalen daar minder om maken. Na een halve minuut is er weer niets meer aan de hand. Dus voor ons ook niets meer aan de hand.
We hebben geluk want San tea weet te zeggen dat ook hij sinds 3 maanden weer de eerste keer te voet terug kan keren. Dit door de oorlog tussen de rebellen en het leger.
De  politieke situatie in de bergen is nooit zeker en kan van dag tot dag veranderen.
Het is een heel mooie tocht langs vele dorpen. We worden op vele plaatsen uitgenodigd om thee te drinken. Aangezien het stevige dagprogramma kunnen wij daar jammer genoeg niet steeds op ingaan.
De mensen zijn erg trots met hun lekkere thee. We lopen voortdurend tussen de theeplantages, rijstvelden, rietsuikervelden en jungle. Elk huis heeft zijn eigen mogelijkheden om thee te verwerken (stomen, drogen in de zon..)
We eten 'smiddags in een monastery en genieten van de rust. De hele namiddag is het stevig door stappen. Het is al donker als we 's avonds heel moe maar heel voldaan aankomen in de monastery, waar we de nacht zullen doorbrengen.
Er wordt een heel lekkere maaltijd voor ons klaargemaakt. Het is ongelooflijk hoe wij genieten van hun gastvrijheid en het leven in de monastery.
Het slapen is iets minder comfortabel. Ze leggen gewoon een deken op hun planken vloer en dit ligt ongemakkelijk. sNachts voelen we weer de aarde beven.
'sMorgens is er heel vroeg veel bedrijvigheid in de monastery. Het leven staat en valt daar vooral met rijst koken, groenten bereiden, kandelaars opboenen. Zo lijkt het toch voor ons op het eerste zicht.
We jeunen ons met Birgit en Jan. We tetteren heel wat bij en genieten samen van het moois.
De tweede dag is een zeer zware tocht. Heel veel steil klimmen en even steil dalen. Het is een tocht van de categorie zeer zwaar, zeer mooi en zeer spectaculair. Onze jongen kompanen vinden dit ook...Vandaag minder dorpen onderweg.
's Avonds vinden we onderdak bij lokalen. Het is een Pallung-familie.
Ook zij koken voor ons een lekker avondmaal op hun heel eenvoudig vuurtje. Hier wordt op houten vuurtjes gekookt.
Totaal uitgeblust gaan wij om 20u15 slapen.
Onze laatste stapdag is er één van 4,5 uren. Vooral dalen en vlak stappen. Het gaat weer goed.
Respect voor onze 62 jarige San tea die met een zeer vrolijke noot onze tocht heeft begeleid. Die huppelt de bergen op en af op zijn slippers.
Heel trots op onszelf genieten we van onze douche in het guest house. Na 4 dagen kattewas wordt al het zweet ( en dat is heel wat)  afgespoeld.
We spreken s'avonds af met Birgit, Jan en San tea om nog wat na te keuvelen van onze zeeeeeeeeer geslaagde tocht. Morgen reizen we verder met de trein naar Mandalay.

KINPUN

 4 nov- 7 nov
We vertrekken met de taxi vanuit motherland 2, richting busstation. Vandaag alleen maar tegendraadse werking van mijn maag en darmen. Dit betekent een zeer grote opruimdag (van binnen naar buiten) en een zeeeeeer lastige busrit naar Kimpun. We kiezen voor Pann Myo Thu guesthouse. Ik duik mijn bed in en Filip verkent de omgeving. Goed dat we de dag nadien weer samen en gezond kunnen rond zwerven. en verkennen. Er is hier een leuke sfeer en we ontmoeten alleen maar lieve mensen. We eten onderweg iets lokaals en het smaakt heerlijk. Typisch meubilair hier....een Fran tafel en bijhorende stoeltjes. We laten het hoogtepunt van Kimpun niet aan ons voorbijgaan. Dit is de Gouden Rots.We laten ons met een truck naar boven rijden en klimmen dan nog met onze eigenste stappers een uur naar boven in het oerwoud. het is wonderbaarlijk hoe die grote rots balanceert op een punt van niets. Het schijnt dat er een haar van Buddha in die rots zit????  Dus normaal dat dit hier een pelgrimsoord is. Alle mannen
kunnen hier een plakje goud kleven voor het goede Buddha doel. Minstens even belangrijk is voor ons de terugweg door het woud te voet afleggen. Een stevige zweettocht van 4 uur dalen. Niet te beschrijven (dus ik begin er niet aan) wat we zien, voelen....wie we ontmoeten. We stappen van het ene dorp naar het andere en we worden voortdurend begroet met ming guh la ba. Een echte aanrader voor wie ooit in de omgeving komt.We willen  geen pezen  kneuzen  en het is haasten op het einde. Om 18u is het hier donker en aangezien er hier geen electriciteit is
betekent donker niets meer zien. Birma voelt zeer goed aan voor ons. Jammer dat de verplaatsonkosten hoog liggen. Een hap in ons backpackersbudget. Best dat het eten hier zeer goedkoop en lekker is. We stellen ons wel de vraag of dit op termijn wel allemaal haalbaar zal blijven? Lonely Planet prijzen van november 2011 kloppen niets meer, prijzen zijn verdubbeld. Geen getreur, we vliegen morgen naar het noorden en daar is het niet zo duur en zijn er meer mogelijkheden om je lokaal te verplaatsen (zeggen ze???)

       

YANGON

Spannend om in een beperkte tijd en en qwerty klavier een blog aan te vullen. Zo zal de lay out er misschien  verrassend uit zien???? Het was een heel gedoe om in Birma te geraken omdat we aan de foute luchthaven werden gedropt in Bangkok. Een rit van meer dan een uur terug om in de juiste luchthaven te geraken. Je kan er zeker van zijn, onze zenuwen draaiden op volle toeren. We haalden net op tijd ons vliegtuig. We voelden ons meteen thuis in
het guesthouse. Ons lijveke is zo goed als jet-lag vrij. We moeten wel nog wennen aan de warme 35

gr...een stevige tropische regenbui maakte vandaag al het een en ander goed. Gisteren hebben we de fotogenieke Shwedagon pagode bezocht.We genoten van de sfeer...de super lieve mensen. Iedereen is zo ontzettend lief en aardig. Er hangt in en rond de pagode een speciale, ingetogen sfeer.
Vandaag maakten we, met de lonely planet in de hand, een cityytour-wandeling door het oude stadsdeel van Yangon. We bezochten de lokale markt, dronken een theetje in het  theehuis en konden meegenieten van de stoet met monniken die hun aalmoezen-ronde deden. Na twee dagen zijn

 we al volledig ondergedompeld in het lokale leven hier in Myanmar. Morgen reizen we met de bus verder naar Kinpun.