NOG EVEN TERUGBLIKKEN OP MYANMAR

MYANMAR,  LAND VAN DE DUIZENDEN GOUDEN PAGODES

Myanmar is een lappendeken van etnische minderheden, waarvan de Birmanen de grootste groep vormen. Al sinds hun onafhankelijkheid in 1962 zijn er spanningen en slagen de vele groepen er niet in een evenwicht te vinden om een Unie van Myanmar te vormen. Dit democratisch proces, met als boegbeeld Aung Suu see ky , lijkt nu de goede weg op te gaan, maar staat nog in de kinderschoenen.

De toeristische trek naar Myanmar is ingezet, het land wordt bijna over-rompeld door toeristen. De prijzen stijgen enorm. In één jaar tijd zijn de prijzen van de guesthouses meer dan verdubbeld. De mensen en het land zijn echter niet meegegroeid, de service is beperkt,slechts weinige medewerkers kennen  vol-doende Engels, de wegen zijn in slechte staat,…

Er is meer vraag dan aanbod. Toeristen slapen noodgedwongen in kloosters en eetzalen. Benieuwd hoe een land als Myanmar daarin een nieuw  evenwicht zal in vinden. In hotels en bussen betaal je met dollars, dagelijkse dingen met Kyat.

Myanmar ademt het Boeddhisme in en uit…elk dorp heeft één of meerdere monastery’s. We komen de monniken ook overal tegen (zelfs in internet-café’s).  Monniken leven van giften, elke dag gaan ze op bedelronde voor voedsel. Je ziet

ook regelmatig een stoet passeren, gesteund door een groepering, een bank, een dorp,… met borden en karren vol giften voor een monastery (met borden, theekannen, papraplu’s, geld,…op), Elk dorp of gehuchtje heeft zijn eigen pagodes.

  Bamboo en riet zijn het basismateriaal bij uitstek, er wordt van alles en nog wat mee gemaakt en gevlochten:paalwoningen, vloeren, muren, daken, maar ook manden, speelgoed, hoeden, eetservice,…je kunt het zo gek niet bedenken. Enkel in de steden is er stromend water. Er wordt overal gekookt op hout- vuurtjes, ook in de restaurants. Elke dag zijn de mensen in de weer met hout sprokkelen.

Man en vrouw zijn in het gezin evenwaardig. Ze voeden samen hun kinderen op.  Vrouwen en kinderen schminken zich met tanaka, een lokaal poeder dat ze mengen met water. Dit doen ze om zich mooi te maken, maar ook om zich te beschermen tegen de zon en de

muggen. Zowel jongeren als kinderen genieten van plakwaaiers opsteken. Het zijn superlieve mensen maar missen soms spontaniteit. Is dit een erfenis uit het strenge regime ?

Een maaltijd in Myanmar bestaat altijd uit rijst, aangevuld met vele potjes, curry’s, groenten en soms vlees. We krijgen altijd Chinese thee aangeboden. Papaya’s, advocado’s en watermeloenen zijn hier overheerlijk. Brood en aardappelen kregen we zelden.Bier en wisky zijn overal te krijgen en wordt ook door de lokale bevolking gedronken.

Auto’s rijden rechts van de weg, maar ook het stuur staat rechts,waardoor een voorligger links inhalen heel gevaarlijk is. In de bussen zit er altijd iemand links die teken doet wanneer de buschauffeur kan inhalen. Het rechtse regime besliste in de jaren ’70 dat niks meer links kon zijn, alles moest dus rechts zijn !

Bij veel gebruiken staat de cyclus van de maan centraal. Zo worden de festivals, rustdagen bepaald door de stand van de volle maan. Je krijgt ook een visum in Myanmar van 28 dagen, net één cyclus van de maan !





Er is nog duidelijk ‘ censuur ‘ in het land. Op televisie en in de kranten horen en zien we enkel binnenlandse programma’s en nieuws, we weten niet wat er in het buitenland of de rest van de wereld gebeurt. Met de intrede van internet zal daar zeker wel verandering in komen. Je hoort
wel buitenlandse muziek, maar de tekst wordt gezongen in hun taal.
Het is goed geweest in Myanmar ! Filmar Onderweg !