HSIPAW

8 november- 13 november

We nemen een binnenlandse vlucht van Yangon naar Lashio. Op het vliegtuig ontmoeten we een lieve mevrouw. Zij wordt opgehaald door haar man en ze brengen ons naar de bushalte in Lashio. Goed dat ze er is want onze rugzak moeten we op 400m van de luchthaven (die eerder op een bushalte lijkt) afhalen. Alles staat naat netjes aangeduid maar helaas voor ons in het onbegrijpbare Birmaans. Zo hebben we ook niet kunnen lezen dat we ons bij aankomst moeten registreren. Zij regelt nadien dit zaakje voor ons.
We zijn super content dat we na een busrit van 2 uren in Hsipaw aankomen. We zijn blij dat we op de juiste plaats de juiste mensen tegenkomen.
Tijdens het zoeken naar een guest-house ontmoeten we San tea. Een 62 jarige super kwikke man die ons vertelt over zijn leven in Birma. Zo begeleidt hij ook mensen op trekking sinds de politieke situatie dit hier weer toelaat.
We verkennen de omgeving van Hsipaw en brengen een bezoek aan de monastery. Het is een heel bijzonder schoon beeld overal waar wij komen. Monniken en nonnen maken een groot deel uit van het straatbeeld. In de monastery zijn ze gastvrij, we mogen er vrij in en uit.
We brengen ook een bezoek aan het vroegere Shan paleis. Daar krijgen we een eigen verhaal te horen die duidelijk maakt hoe onvrij de mensen leefden. De politieke situatie laat nog niet veel toe. De man (neef van de vermoorde prins) werd vele jaren opgesloten vanwege zijn denken. Hij is nu vrij maar mag niet over politiek praten. Hij laat dus zijn vrouw spreken ...Het doel van ons verblijf in Hsipaw is een trekking maken in het berggebied van de Pallungs. We regelen een trekking met San tea. We spreken met hem af in het bergdorp Nham Sam. Een truck brengt ons naar het Pallung-gebied, een  rit van 7 uren (48km). We houden 3 keer een stop. De eerste is een lunch stop. Een tweede lange stop omdat er een enorme rotsblok op de weg ligt en die moet eerst in kleine stukken gekapt worden. Aangezien dit handenharbeid is duurt dit een hele tijd. De weg is erg gammel. Ik kan die met geen weg bij ons vergelijken omdat wij geen dergelijke wegen meer hebben. Straatwerkers zijn druk im de weer om een nieuwe weg aan te leggen naar Nham Sam. Dit was een belofte van bij de vorige verkiezingen en wordt gefinancierd door China. Myanmar betaalt China terug met gas. ..Een derde stop is bij een winkel. Vele pompoenen worden opgeladen in de truck en geschonken aan de monastery omdat er enkele dagen geleden een gasontploffing was in Nham Sam. Er werden vele huizen verwoest en alle thuislozen wonen nu in de monastery en leven  van deze giften.
Wij slapen er in het enige guest-house.
Een totaal andere sfeer hier. Heel authentiek, er is één straat en alles voelt erg Chinees aan.
Het is hier een aangename frisse berg temperatuur.
We leerden op de truck Birgit en Jan kennen (uit Gent) en we zullen samen naar Hsipaw terug stappen. We spreken af met San tea en we vertrekken de volgende dag om 8u.
Tijdens ons ontbijt begint de aarde te beven. Het lijkt of we ons onwel voelen?? Iedereen kijkt naar iedereen... wij lopen naar buiten maar merken dat de lokalen daar minder om maken. Na een halve minuut is er weer niets meer aan de hand. Dus voor ons ook niets meer aan de hand.
We hebben geluk want San tea weet te zeggen dat ook hij sinds 3 maanden weer de eerste keer te voet terug kan keren. Dit door de oorlog tussen de rebellen en het leger.
De  politieke situatie in de bergen is nooit zeker en kan van dag tot dag veranderen.
Het is een heel mooie tocht langs vele dorpen. We worden op vele plaatsen uitgenodigd om thee te drinken. Aangezien het stevige dagprogramma kunnen wij daar jammer genoeg niet steeds op ingaan.
De mensen zijn erg trots met hun lekkere thee. We lopen voortdurend tussen de theeplantages, rijstvelden, rietsuikervelden en jungle. Elk huis heeft zijn eigen mogelijkheden om thee te verwerken (stomen, drogen in de zon..)
We eten 'smiddags in een monastery en genieten van de rust. De hele namiddag is het stevig door stappen. Het is al donker als we 's avonds heel moe maar heel voldaan aankomen in de monastery, waar we de nacht zullen doorbrengen.
Er wordt een heel lekkere maaltijd voor ons klaargemaakt. Het is ongelooflijk hoe wij genieten van hun gastvrijheid en het leven in de monastery.
Het slapen is iets minder comfortabel. Ze leggen gewoon een deken op hun planken vloer en dit ligt ongemakkelijk. sNachts voelen we weer de aarde beven.
'sMorgens is er heel vroeg veel bedrijvigheid in de monastery. Het leven staat en valt daar vooral met rijst koken, groenten bereiden, kandelaars opboenen. Zo lijkt het toch voor ons op het eerste zicht.
We jeunen ons met Birgit en Jan. We tetteren heel wat bij en genieten samen van het moois.
De tweede dag is een zeer zware tocht. Heel veel steil klimmen en even steil dalen. Het is een tocht van de categorie zeer zwaar, zeer mooi en zeer spectaculair. Onze jongen kompanen vinden dit ook...Vandaag minder dorpen onderweg.
's Avonds vinden we onderdak bij lokalen. Het is een Pallung-familie.
Ook zij koken voor ons een lekker avondmaal op hun heel eenvoudig vuurtje. Hier wordt op houten vuurtjes gekookt.
Totaal uitgeblust gaan wij om 20u15 slapen.
Onze laatste stapdag is er één van 4,5 uren. Vooral dalen en vlak stappen. Het gaat weer goed.
Respect voor onze 62 jarige San tea die met een zeer vrolijke noot onze tocht heeft begeleid. Die huppelt de bergen op en af op zijn slippers.
Heel trots op onszelf genieten we van onze douche in het guest house. Na 4 dagen kattewas wordt al het zweet ( en dat is heel wat)  afgespoeld.
We spreken s'avonds af met Birgit, Jan en San tea om nog wat na te keuvelen van onze zeeeeeeeeer geslaagde tocht. Morgen reizen we verder met de trein naar Mandalay.