KO PHI PHI & KO LANTA

19 - 26 MAART 2013

Met een mooie, grote speedboot varen we naar het eiland Ko Phi Phi, de parel van de Andamanzee. Het is zalig warm, we genieten op het buitendek. Twee uur later varen we Tonsai binnen, het havenstadje in Ko Phi Phi. Het is hier 1 en al drukte, tientallen venters ronselen al vanop de smalle pier toeristen voor hun hotel. We hopen om een betaalbare kamer te vinden aan de Oostkust van het eiland, waar het ongerept en heel rustig is.Alles is hier superduur, naar onze backpackersnormen 

natuurlijk. Een klein Thais mannetje, mister Frykkie, regelt voor ons een betaalbare bungalow aan de Oostkust. In afwachting van onze boottaxi gaan we wat eten, kopen twee snorkels en verkennen Tonsai. Het stadje is een mekka voor toeristen; overal hotels, bars, duik-en snorkelshops, restaurants en kleine winkeltjes, echt niks voor ons. Als de boottaxi ons twee uur later afzet bij Rantee-beach, aan de Oostkust, is ' Waw, fantastisch...' het enige wat we kunnen zeggen. We laten onze bagage achter in de bungalow, duiken de zee in en gaan 

 snorkelen. Dit is het paradijs ! Het leven op dit deel van het eiland is heel bijzonder en basic, er zijn geen wegen en dus ook geen vervoer. Alleen 's avonds zorgt een generator voor stroom en wordt er grondwater opgepompt in een watertank. Soms is er gewoon geen of te weinig water. De volgende dag is er eentje van zonnen, snorkelen en lezen. We stappen gewoon de zee in en zien wat verder zee-egels, koralen en vele soorten vissen. We leven op het ritme van het eiland. Als we informeren voor een bootexcursie krijgen we te horen 

dat de boot pas uitvaart vanaf 6 personen. Er zit dus niks anders op dan 's avonds medepassagiers te ronselen. Blijkbaar doen we het goed, want we vinden nog 10 andere toeristen die willen meegaan.

Stipt om 9u vertrekken we met z'n 12n richting eilanden in de Andamanzee. Na een kwartier kunnen we de boot al uitspringen en snorkelen. Ko Phi phi is bekend om zijn mooie snorkelplaatsen. We zijn ondertussen ervaren snorkelaars, maar ook wij zijn gefascineerd door dit prachtig stukje onder-water-wereld-paradijs. We krijgen er maar 

niet genoeg van. Het water inspringen  is een makkie, maar er weer uit geraken is wat anders! De smalle ladder die aan de longtailboot hangt vraagt toch enige behendigheid, er lijken enkele treden tekort, waardoor het stevig klauteren wordt. Zo vaart de boot ons van de ene plaats naar de andere. We missen geen enkele vis, geen enkele schelp. De hele onderwaterwereld wordt op ons netvlies geplakt. In 1 van de bekendste baaien van Ko Phi Phi Lee houden we een zwemhalte. Het intense turkooizen water nodigt uit om naar het kleine strand 

even verderop te zwemmen. We passeren ook langs de Viking Cave en zien er vele wankele bamboe-klimrekken staan. De zeezigeuners gaan in de spleten op zoek naar zwaluwnesten, die de zwaluw met zijn speeksel bouwt. Zwaluwnestsoep zou, volgens de zeezigeuners, een zinnen-prikkelende werking hebben. We blijven op het mooie en yddilische bamboo-eiland, dat trouwens een natuurreservaat is, tot de zon ondergaat. We zien de rode zon letterlijk in de zee zakken. Onze laatste dag genieten we van het strand, de zee en het vallen van de 

avond. Die begint altijd met een oorverdovend cresendo van de krekels, waarna de zon ondergaat in de zee, om te eindigen in een rode gloed over de zee en de vele eilanden. Als het donker is zien we in de verte felle lichten van vissersboten die daarmee inktvissen proberen te lokken. Onze tijd op het eiland zit erop, morgen varen we verder naar Ko Lanta.

Als we 's morgens de boottaxi van 8u willen nemen zegt de bootman dat hij pas om 11u uitvaart, omdat wij de enigen zijn die naar de pier moeten. Gelukkig kunnen we mee 

met de boottaxi van de buren en varen we zonder problemen door naar Ko Lanta.

Ko lanta is een rustig en ongerept eiland. Alle bungalows liggen aan de Westkust van het eiland en kijken uit op de Andamanzee. Ook wij vinden er ons plekje op Khlong Nin Beach. 99% van de lokale bevolking is moslim. De tegenstelling van schaars-geklede toeristen op het strand en de lokale gesluierde vrouwen is extreem. Van extremen gesproken, wij puffen en blazen hier bij temperaturen van boven de 35 graden C, terwijl het thuis bitter koud is. 

We bezoeken de andere kant van het eiland, de charmate oude stad en de zeezigeuners in het Zuiden. Elke dag wandelen we langs de kustlijn naar de 7eleven om inkopen te doen, want op het eiland is alles nogal prijzig. Onze gedachten dwalen steeds meer af naar onze terugreis en thuiskomen. We plannen wat we nog willen zien en doen in de tijd die ons nog rest, en dat is niet zoveel meer.

VAN PHU QUOC NAAR PHUKET

14-18 Maart 2013

We hebben nog een goede reden om onze mooie reis straks af te ronden. We zijn zo heel erg blij dat Emma, Stijn er 1tje bij krijgen. Fran wordt grote zus!! Joepiejijj!!!We begonnen alvast te oefenen met de guitige kinderen uit ons gastgezin.

En geloven of niet ze hebben ons nog een laatste keer liggen in Vietnam. We kochten een boot-busticket Phu Quoc-Rach Gia om vanuit die haven de bus naar Saigon te

nemen.  De speedboot is een oud geval, het zeewater lekt langs alle kanten de boot in en de snelheid is semi-speed. We komen niet aan in Rach Gia maar in Ha Tien. Voor hen de honger komen we pas om 20u aan in Saigon. Meer dan eten en nog even de benen strekken zit er voor ons niet meer in. We vliegen letterlijk het land uit. De vlucht naar Kuala Lumpur is magnefiek. De aarde vanuit de lucht op zijn mooist. De Mekong slingert zich als een dikke kommel door het landschap. Op een bepaald moment is alles 1 geheel, en er is geen onderscheid tussen 

de blauwe lucht en de blauwe zee. Om 18u landen we in Phuket. We kiezen om geen verblijfplaats te zoeken aan de kust maar in Phuket Town. Het is van horen zeggen maar aan de kust zou het krioelen van het volk? We nemen de bus naar het centrum en installeren ons in Talang guest house. Basic van accomodatie maar gelegen op een heel leuke plaats. Het oude stadsgedeelte is gezellig en rustig. De straatjes doen heerlijk ouderwets aan. De meeste huizen in onze straat zijn in Chinese-Portugese stijl. Een 

dame vertelt ons dat zij behoort tot de derde generatie Chinese immigranten. De oudste zaak in Puketh town, nabij ons guesthouse is een chinese kruidenverkoper. Het ruikt er overheerlijk naar een kruiden allegaartje. We zijn een halve dag zoet door de route te volgen van de stadswandeling. Het is puffen en zweten want de zon blaast hier uit volle borst heel veel hitte. We huren een brommer voor twee dagen. De ene dag verkennen we de Westkust. De stranden zijn onbeschrijfelijk mooi. Helder wit zand, kristalhelder water, mooie natuur rondom. 

We snappen het helemaal dat dit een " place to be " is. Men is voorzien op een mensenzee volk want overal staan strandstoelen terwijl er weinig toeristen liggen te bakken in de zon. We hadden het ons erger voorgesteld. Het is pompheet en wij blijven vooral in het water hangen. We verkennen Surin beach, Karon beach en Kata beach. We rijden door Patong maar daar is het erg druk, Blankenberge in het kwadraat. Wij houden hier geen halt. We vinden het een raar idee dat hier zoveel mensen hun

 leven verloren toen de tsunami hier 9 jaar geleden woedde. Nu merken wij er niets meer van met uitzondering van enkele bordjes met vluchtroutes. Er zijn heel wat bars maar die openen wellicht pas hun deuren voor een bruisend nachtleven?? Tegen die tijd zijn wij weer riebediebie naar Phuket town. Op onze tweede dag verkennen we de Oostkant van het eiland. We bezoeken het schiereiland Ko Sirey waar de zeezigeuners leven. We wandelen door hun dorp en we worden heel vriendelijk onthaald. Die mensen leven allen in 

golfplaten hutten, ze leven voornamelijk van de visvangst. We zien vele mannen reuzen fuiken maken. Ze zijn allen stevig gebouwd, goedlachse rondborstige vrouwen laten zich met veel gemak fotograferen. Ze nemen het niet nauw met de zorg voor het milieu en wij denken dat ze zelfs houden van zoveel mogelijk zwerfvuil verzamelen. De golven van de zee bestaat hier uit een laag afval. Jammer! We bezoeken nog enkele kapen. Allen stuk voor stuk prachtige natuurgebieden. Het is bloedheet en we

 eindigen onze dag met drijven en zwemmen in de lauwe zee van de Hai Harnbaai.

.

EVEN TERUGBLIKKEN OP VIETNAM

Vietnam is een land sterk in beweging en toegankelijker dan ooit. Er worden overal  hotels gebouwd, nieuwe wegen aangelegd en  de 'economie' staat centraal. Het oogt meer en meer Westers. Authentieke plaatsjes vinden wordt moeilijker en het verschil tussen het platteland en de stad wordt steeds groter en duidelijker.

Vietnam kiest voor het massatoerisme en het groot kapitaal.  Er zijn niet zoveel mogelijkheden voor individuele reizigers; 

alles is reeds gearrangeerd en staat in folders, je hoeft enkel te betalen. Vele Vietnamezen in de stad zien toeristen als ATM-automaten en willen er zo vlug en zoveel mogelijk munt uit slaan. Gelukkig hebben we ook positieve ervaringen, vooral bij de lokale bevolking. We waren in Vietnam steeds op onze hoede, we  kregen meerdere keren te weinig wisselgeld terug of ze hadden teveel aangerekend of we kregen andere dingen dan gevraagd & beloofd. Als we hen daarop wezen maakten 

ze zich ervan af met een grote smile en 'och, I'm solly'.

Vietnam is een Socialistische staat met een  communistisch 1-partij-stelsel. De meeste Vietnamezen zijn aanhangers van het Mahayana-Boeddhisme, met die dikke Boeddha, zoals in China en Japan. In de Mekongdelta, waar vooral Khmer wonen, wordt het Theravada-Boeddhisme gevolgd, zoals in Laos en Birma. Er is ook een kleine groep van Moslims, Katholieken en 

aanhangers van de Cao Dai. Overal, in huizen-hotels-gebouwen, zien we kleine altaartjes met offers. De graven  liggen her en der verspreid over de akkers, bossen, bergen en stranden.

Vietnam voelt voor ons heel Chinees aan. Dat komt door de invloed van de vele Chinese immigranten in de 17de tot de 19de eeuw. We zagen veel Chinese huizen, gebouwen, Chinese lettertekens op muren en deuren,...

Vietnamezen, vooral vrouwen, doen er alles aan om blank te zijn: ze dragen zonnebrillen, mondmaskers, lange broeken, lange handschoenen, kousen, enz. Nivea verkoopt hier zelfs een creme om niet bruin te worden. En bij ons wil iederen bruin worden, crazy!

Vietnamezen zijn helemaal niet sportief aangelegd. Iedereen heeft een brommer en rijdt er ook zoveel mogelijk mee rond. De 

brommer en de brommerhelm zijn immers het statussymbool van de jongeren. Als er 

al eens een Vietnamees fietst is het meestal op een elektrische fiets. Het verkeer is 1 grote chaos; iedereen rijdt en toetert er maar op los.

Het zijn voornamelijk de vrouwen die de business doen. En de mannen? Ze liggen in hun hangmatten en kijken ernaar.

We misten bij de Vietnamezen de hartelijkheid en de vrolijkheid van onze vorige reislanden, alles lijkt hier zo ernstig. We zagen weinig Vietnamezen hartelijk 

lachen onder elkaar, plezier maken, zingen of dansen.

Man en vrouw staan samen in voor de opvoeding van hun kinderen. Ze laten hun kinderen heel vrij (grijpen zelden in als hun kinderen iets uitspoken) en voorzien weinig familiale momenten, zoals bvb. samen eten. We hebben het gevoel dat ze hun kinderen vlug zien als mini-volwassenen.

De Vietnamese punthoeden zijn overal en altijd aanwezig in het straatbeeld.

We konden getuige zijn van de speciaalste Vietnamese feestdag, namelijk 'Tet'. Deze feestdag is een combinatie van Kerst, Nieuwjaar en de verjaardag van alle Vietnamezen samen. De huizen en straten worden dan versierd met bloesemtakken, mandarijneboompjes en veel rode, Chinese lampionnen. Iedereen slacht een varken en nodigt in de loop van deze week, vrienden en familie uit om te feesten, d.w.z. samen eten en vooral veel rijstwijn of bier drinken. 

Voor ons betekende dit echter veel problemen met het openbaar vervoer, veel gesloten winkels en overal duurdere prijzen.

PHU QUOC

5 - 13 MAART 2013

Wij hebben veel zin in ZEN en hopen dit te vinden op het eiland Phu Quoc. Wij trokken enkele dagen op met  Emile en Caroline uit Zweden. Zij waren vol lof over dit eiland waardoor wij er als  een magneet ook naar toe gezogen werden. Het is vanuit Rach Gia 2,5 uren varen met een speedboot om het eiland te bereiken.Wij vinden een gezellig onderkomen bij een Vietnamese gezin die 8 bungalows verhuurd. De tweeling van 1 jaar oud en hun zus van 3 zorgen voor veel leuke animatie. Na onze eerste strandwandeling zijn wij meteen in de ban van het eiland. Dit is pas ZEN! Een kristalheldere zee die voortdurend uitnodigd om te zwemmen, fijn wit zand omzoomd met palmbomen, veel zon, weinig volk, gezellige eettenten,..meer hebben wij echt niet nodig. Wij beoefenen een paar keer onze favoriete hobby; 

 snorkelen. We snorkelen een keer in het Zuiden en een 

keer in het Noorden van het eiland. Naar het Zuiden moeten we eerst een half uurtje met de bus op weg naar de haven. We stoppen even bij een pareloester-kwekerij. Er worden op het eiland heel wat pareloesters gekweekt. We krijgen een korte demonstratie hoe men uit een kleine oester een kleine parel haalt (belachelijk vertoon) om nadien een lange tijd in de grote winkel te kijken naar de grote, dure parels op kettingen en armbanden geregen. Niet echt ons ding, we houden dit snel voor bekeken. Het snorkelen is zowel in het Zuiden als het Noorden wondermooi. Lekker rustgevend om te dobberen boven de vele scholen vissen die onder onze neus voorbij zwemmen. We geven onze ogen de kost en kijken naar de spectaculaire vormen die de koralen, groot en klein, aannemen in het water. Tussendoor krijgen we een heerlijk middagmaaal geserveerd. Van 

snorkelen krijgen wij altijd reuzenhonger. Naar het

Zuiden hebben we geen bus en hebben een lange vaart naar het schildpaddeneiland. We hebben een bootstop bij de drijvende vishutwinkel. Verser dan hier kan de vis niet gekocht worden. Zee-egels, haaien, krabben, tijgergarnalen, inktvissen in alle formaten,...worden  gevangen gehouden in netten die in de zee hangen. De klant is ook hier koning en kan zijn waar levende vers kopen. Wij zijn met zijn vijven op de boot waaronder een pasgehuwd Vietnamees koppeltje. Zij trakteren ons op verse inktvis die wordt  klaargemaakt terwijl wij snorkelen. Een lekker extraatje bij het middagmaal. We eten ook onze zelf gevangen vis. Ik had de pech om geen te vangen maar Filip, fier als een gieter, kon 3 vissen vangen. In het noorden is de zee woester, de boot gaat nogal ver voor anker waardoor we nog een eind moeten zwemmen naar het schildpaddeneiland. Het is goed dat we een hier een zwemvest dragen want 

het is lastig om tegen de golven in te zwemmen. Onze vrienden snorkelaars houden het voor bekeken tijdens de tweede snorkelronde, zo hebben Filip en ik dit stukje zee en het eiland voor ons alleen. We huren ook eens een brommer om het eiland over land in het Noorden te verkennen. Dit is echt nog een stuk authentiek Vietnam. Geen asfaltweg, enkel een zandweg. Overal zien we vissers aan het werk, vrouwen die de gedroogde vis in manden scheppen in de verzengde hitte. In de lokale eethut vertelt de Vietnamees dat die rustige eiland sfeer wellicht zal veranderen. Hij moet straks zijn restaurantje sluiten omdat de overheid de grond verkocht aan projectontwikkelaars.. Zij zullen hier resorts bouwen, er wordt een asfaltweg aangelegd zodat de rijken der aarde zonder zich vuil te maken gemakkelijk tot hier kunnen komen. Wij vinden het zo jammer dat 1 van de laatste plaatsjes authentiek

Vietnam zal verdwijnen, ten koste van gebouwen die hier niet thuis horen....We rijden door tot aan de kaap waar het een komen en gaan is van de vissersboten. Vlak voor onze neus zien ze Cambodja liggen. We wandelen een andere keer langs de kustlijn naar de stad Duong Dong. De andere dagen vullen we met zwemmen in de zee, lange wandelingen maken langs het strand, boeken lezen, tjielen en ik mag ook enkele strandmassages op mijn rekening zetten. Zaaaaa.....lig!!!! Jammer genoeg kan ons leventje als eilandbewoners niet blijven duren. We genieten nog een laatste keer van de prachtige zonsondergang daar krijgen wij nooit genoeg van. Wij kregen elke dag opnieuw stralende zon. Alle sneeuwvlokken in onze thuishaven zouden zich hier niet veilig voelen, ze zouden letterlijk smelten als sneeuw voor de zon.