Vietnam is een land sterk in beweging en toegankelijker dan ooit. Er worden overal hotels gebouwd, nieuwe wegen aangelegd en de 'economie' staat centraal. Het oogt meer en meer Westers. Authentieke plaatsjes vinden wordt moeilijker en het verschil tussen het platteland en de stad wordt steeds groter en duidelijker.
Vietnam kiest voor het massatoerisme en het groot kapitaal. Er zijn niet zoveel mogelijkheden voor individuele reizigers;
alles is reeds gearrangeerd en staat in folders, je hoeft enkel te betalen. Vele Vietnamezen in de stad zien toeristen als ATM-automaten en willen er zo vlug en zoveel mogelijk munt uit slaan. Gelukkig hebben we ook positieve ervaringen, vooral bij de lokale bevolking. We waren in Vietnam steeds op onze hoede, we kregen meerdere keren te weinig wisselgeld terug of ze hadden teveel aangerekend of we kregen andere dingen dan gevraagd & beloofd. Als we hen daarop wezen maakten
ze zich ervan af met een grote smile en 'och, I'm solly'.
Vietnam is een Socialistische staat met een communistisch 1-partij-stelsel. De meeste Vietnamezen zijn aanhangers van het Mahayana-Boeddhisme, met die dikke Boeddha, zoals in China en Japan. In de Mekongdelta, waar vooral Khmer wonen, wordt het Theravada-Boeddhisme gevolgd, zoals in Laos en Birma. Er is ook een kleine groep van Moslims, Katholieken en
aanhangers van de Cao Dai. Overal, in huizen-hotels-gebouwen, zien we kleine altaartjes met offers. De graven liggen her en der verspreid over de akkers, bossen, bergen en stranden.
Vietnam voelt voor ons heel Chinees aan. Dat komt door de invloed van de vele Chinese immigranten in de 17de tot de 19de eeuw. We zagen veel Chinese huizen, gebouwen, Chinese lettertekens op muren en deuren,...
Vietnamezen, vooral vrouwen, doen er alles aan om blank te zijn: ze dragen zonnebrillen, mondmaskers, lange broeken, lange handschoenen, kousen, enz. Nivea verkoopt hier zelfs een creme om niet bruin te worden. En bij ons wil iederen bruin worden, crazy!
Vietnamezen zijn helemaal niet sportief aangelegd. Iedereen heeft een brommer en rijdt er ook zoveel mogelijk mee rond. De
brommer en de brommerhelm zijn immers het statussymbool van de jongeren. Als er
al eens een Vietnamees fietst is het meestal op een elektrische fiets. Het verkeer is 1 grote chaos; iedereen rijdt en toetert er maar op los.
Het zijn voornamelijk de vrouwen die de business doen. En de mannen? Ze liggen in hun hangmatten en kijken ernaar.
We misten bij de Vietnamezen de hartelijkheid en de vrolijkheid van onze vorige reislanden, alles lijkt hier zo ernstig. We zagen weinig Vietnamezen hartelijk
lachen onder elkaar, plezier maken, zingen of dansen.
Man en vrouw staan samen in voor de opvoeding van hun kinderen. Ze laten hun kinderen heel vrij (grijpen zelden in als hun kinderen iets uitspoken) en voorzien weinig familiale momenten, zoals bvb. samen eten. We hebben het gevoel dat ze hun kinderen vlug zien als mini-volwassenen.
De Vietnamese punthoeden zijn overal en altijd aanwezig in het straatbeeld.
We konden getuige zijn van de speciaalste Vietnamese feestdag, namelijk 'Tet'. Deze feestdag is een combinatie van Kerst, Nieuwjaar en de verjaardag van alle Vietnamezen samen. De huizen en straten worden dan versierd met bloesemtakken, mandarijneboompjes en veel rode, Chinese lampionnen. Iedereen slacht een varken en nodigt in de loop van deze week, vrienden en familie uit om te feesten, d.w.z. samen eten en vooral veel rijstwijn of bier drinken.
Voor ons betekende dit echter veel problemen met het openbaar vervoer, veel gesloten winkels en overal duurdere prijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten