PHU QUOC

5 - 13 MAART 2013

Wij hebben veel zin in ZEN en hopen dit te vinden op het eiland Phu Quoc. Wij trokken enkele dagen op met  Emile en Caroline uit Zweden. Zij waren vol lof over dit eiland waardoor wij er als  een magneet ook naar toe gezogen werden. Het is vanuit Rach Gia 2,5 uren varen met een speedboot om het eiland te bereiken.Wij vinden een gezellig onderkomen bij een Vietnamese gezin die 8 bungalows verhuurd. De tweeling van 1 jaar oud en hun zus van 3 zorgen voor veel leuke animatie. Na onze eerste strandwandeling zijn wij meteen in de ban van het eiland. Dit is pas ZEN! Een kristalheldere zee die voortdurend uitnodigd om te zwemmen, fijn wit zand omzoomd met palmbomen, veel zon, weinig volk, gezellige eettenten,..meer hebben wij echt niet nodig. Wij beoefenen een paar keer onze favoriete hobby; 

 snorkelen. We snorkelen een keer in het Zuiden en een 

keer in het Noorden van het eiland. Naar het Zuiden moeten we eerst een half uurtje met de bus op weg naar de haven. We stoppen even bij een pareloester-kwekerij. Er worden op het eiland heel wat pareloesters gekweekt. We krijgen een korte demonstratie hoe men uit een kleine oester een kleine parel haalt (belachelijk vertoon) om nadien een lange tijd in de grote winkel te kijken naar de grote, dure parels op kettingen en armbanden geregen. Niet echt ons ding, we houden dit snel voor bekeken. Het snorkelen is zowel in het Zuiden als het Noorden wondermooi. Lekker rustgevend om te dobberen boven de vele scholen vissen die onder onze neus voorbij zwemmen. We geven onze ogen de kost en kijken naar de spectaculaire vormen die de koralen, groot en klein, aannemen in het water. Tussendoor krijgen we een heerlijk middagmaaal geserveerd. Van 

snorkelen krijgen wij altijd reuzenhonger. Naar het

Zuiden hebben we geen bus en hebben een lange vaart naar het schildpaddeneiland. We hebben een bootstop bij de drijvende vishutwinkel. Verser dan hier kan de vis niet gekocht worden. Zee-egels, haaien, krabben, tijgergarnalen, inktvissen in alle formaten,...worden  gevangen gehouden in netten die in de zee hangen. De klant is ook hier koning en kan zijn waar levende vers kopen. Wij zijn met zijn vijven op de boot waaronder een pasgehuwd Vietnamees koppeltje. Zij trakteren ons op verse inktvis die wordt  klaargemaakt terwijl wij snorkelen. Een lekker extraatje bij het middagmaal. We eten ook onze zelf gevangen vis. Ik had de pech om geen te vangen maar Filip, fier als een gieter, kon 3 vissen vangen. In het noorden is de zee woester, de boot gaat nogal ver voor anker waardoor we nog een eind moeten zwemmen naar het schildpaddeneiland. Het is goed dat we een hier een zwemvest dragen want 

het is lastig om tegen de golven in te zwemmen. Onze vrienden snorkelaars houden het voor bekeken tijdens de tweede snorkelronde, zo hebben Filip en ik dit stukje zee en het eiland voor ons alleen. We huren ook eens een brommer om het eiland over land in het Noorden te verkennen. Dit is echt nog een stuk authentiek Vietnam. Geen asfaltweg, enkel een zandweg. Overal zien we vissers aan het werk, vrouwen die de gedroogde vis in manden scheppen in de verzengde hitte. In de lokale eethut vertelt de Vietnamees dat die rustige eiland sfeer wellicht zal veranderen. Hij moet straks zijn restaurantje sluiten omdat de overheid de grond verkocht aan projectontwikkelaars.. Zij zullen hier resorts bouwen, er wordt een asfaltweg aangelegd zodat de rijken der aarde zonder zich vuil te maken gemakkelijk tot hier kunnen komen. Wij vinden het zo jammer dat 1 van de laatste plaatsjes authentiek

Vietnam zal verdwijnen, ten koste van gebouwen die hier niet thuis horen....We rijden door tot aan de kaap waar het een komen en gaan is van de vissersboten. Vlak voor onze neus zien ze Cambodja liggen. We wandelen een andere keer langs de kustlijn naar de stad Duong Dong. De andere dagen vullen we met zwemmen in de zee, lange wandelingen maken langs het strand, boeken lezen, tjielen en ik mag ook enkele strandmassages op mijn rekening zetten. Zaaaaa.....lig!!!! Jammer genoeg kan ons leventje als eilandbewoners niet blijven duren. We genieten nog een laatste keer van de prachtige zonsondergang daar krijgen wij nooit genoeg van. Wij kregen elke dag opnieuw stralende zon. Alle sneeuwvlokken in onze thuishaven zouden zich hier niet veilig voelen, ze zouden letterlijk smelten als sneeuw voor de zon.