16 - 21 JAN 2013
Een mooie rit vanuit Pohnsavan brengt ons naar Luang Prabang. De weg doorkruist schitterende landschappen, gebergten met de ene bocht na de andere. We rijden voorbij dorpen van minderheidsgroepen. In Laos is het comfortabel om te reizen. Hier hebben we tenminste elk onze zitplaats en ligt onze rugzak in de koffer. De weg is dan weer een ander paar mouwen.
Na een rit van 7 uren komen we aan in Luang Prabang. Die stad heeft heel veel te bieden. Tropische wouden vormen de natuurlijke
omgeving. We verblijven in een guesthouse op 15 min stappen van het centrum. Elke avond is er hier een ambachtsmarkt van de Hmong. We genieten ervan om naar al het moois te kijken; prachtige tassen, vele bonte kleuren in hun geweven stoffen, leuke borduur creaties, mooie (nep) juwelen... De Unesco heeft de stad op de lijst van te beschermen erfgoed geplaatst. We willen de stad verkennen en volgen de uitgestippelde route vanuit de Lonely planet. We zijn hier een hele dag mee zoet.
De stad ligt op een smalle landstrook aan de samenvloeiing van de Nam Khane en de Mekong, die nu ook weer mee doet in ons reisverhaal. Er zijn heel veel mooie Wat's, maar overal moeten we 'kip' betalen om die te bezoeken. We hebben al heel veel tempels gezien, en laten ze voor wat ze zijn. Ik (Filip is daar niet zo'n fan van) werd al vele keren gezegend voor 'a happy and long life'...?" We zien de goudwassers bezig bij de Mekong. Goudschilfertjes kunnen wij trouwens ook zien glimmen in het fijne Mekongzand. Maar't schijnt
een ingewikkelde procedure te zijn om uiteindelijk een gouden oorbelletje te hebben?!
Op een marktje ontmoeten we 3 Hmongmadammen. Amai 3 dulle trezen die al onmiddellijk een trouwe band aangaan met mij. Maar 't komt erop neer dat ik voor elk van hen 1kg mandarijnen (bijna) moet kopen. Ik plooi voor 1kg die ze dan maar moeten delen. Zo spreken we onze eerste handtaal Hmongwoorden. We reserveren onderweg een 2daagse trekking voor zaterdag en zondag.
We staan smorgens om 7u al in de hoofdstraat. We willen de reras, of de bedelronde van de
monniken meemaken. Dit is een dagelijks Boeddhistisch ritueel waarbij de bevolking van de stad aalmoezen schenkt (onder de vorm van voedsel) aan de bedelende monniken.
We huren voor onze 2e Luang-Prabang-dag mountainbikes. We bezoeken het olifantendorp. Daar kunnen wij op de rug van een olifant mee naar hun Mekongbad. Wij genieten ervan om gewoon toe te kijken hoe jonge (bange) toeristen dit avontuur ondergaan. Een zeer hachelijke onderneming, zonder enig houvast, op die brede olifantenrug de steile weg naar beneden, het
water in. Wij vinden dit niet zonder gevaar.We rijden door naar de waterval van Tad Se. De waterval ligt in een aardige plek maar zal wellicht spectaculairder zijn tydens het regenseizoen?
We hebben 60km in onze benen. We vinden onszelf heel dapper want het is niet niets biken in de mountains hier. We eten nog maar eens een noodle soep in een lokaal eethuisje. Net 4 dagen open, een ruime menukaart maar de voorraad is
nog niet aangepast. Gonggeluiden lokken ons naar een Wat onderweg, een ideaal moment om nog eens halt te houden bij de jonge monniken.We gaan nog eens avonmarkten.We ontdekken een straat waar we voor 10.000 kip (1€) kunnen aanschuiven aan een koud buffet. Voor vlees/vis moeten we iets bij leggen. We laten ons helemaal gaan. Goed om krachten op te doen voor onze trekking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten