BAN LUNG & STUNG TRENG

17 – 25 DEC 2012

We worden het stilaan gewoon…tijdens de doorreis van Kratie naar Ban Lung zitten we  weer met meer dan twintig mensen volgepropt in een minibus. De grond ligt vol met rugzakken, dozen en natuurlijk ook wat kippen. Achteraan hangen nog twee volle zakken rijst en een brommer. Onderweg zien we veel mensen maniok versnijden die ze dan laten drogen in

de zon. Als we het guesthouse, Tree eco   lodge, binnenstappen voelen we ons meteen thuis. We zijn blij, want we verblijven hier     de komende week. Ban Lung is niet meer dat

kleine backpackersstadje van vroeger, maar een grote stad in wording.

We regelen in het guesthouse een moto-trip naar enkele tribaldorpen in de buurt.   

Martien gaat mee op de brommer van de      gids en ik rij zelf ook op een brommer.

We houden onderweg halt bij een rubber-plantage…tussen de bomen zien we veel bedrijvigheid en reuzengrote hopen aarde. Overal zijn mensen bezig met diepe tunnels in de grond te graven op zoek naar edelstenen. Ze vertellen ons dat de edel-stenen te vinden zijn tussen acht en vijftien meter diep. De aarde wordt naar boven getakeld in een emmer, uitgegooid en door de vele familieleden

 

onderzocht op edelstenen. Op een geluks-dag brengt dit voor één familie $ 20 op, hebben ze pech dan krijgen ze niks.

We rijden over stoffige pistes, die in de moessontijd onberijdbaar zijn, naar de tribaldorpen van de Jarai, de Kreung en

de Tompoun.

Behalve dat elk nog een oude eigen taal spreken lijken ze op elkaar…in het     

midden van elk dorp staat een meeting-huis, waar dorpsvergaderingen worden   

gehouden.

Elk dorp heeft een dorpshoofd die, na     

overleg, de eindbeslissingen neemt. Hij is politie, rechter en bemiddelaar tegelijk. Hun huizen zijn zeer eenvoudig, deze

mensen zijn echt arm. Ze geloven in geesten met de daarbij horende rituelen

( oa. rituele slachtingen voor goden) en vereren hun gestorven voorouders.

In het dorp van de Jarai’s is een meeting bezig met een NGO die zich ontfermt over dit dorp. Drie jaar geleden brak hier cholera uit en stierven heel veel  mensen door het drinken van rivierwater. Bij één van de huizen zien we een man gifpijlen maken voor de jacht (ze eten om het even welke diersoort), op andere plaatsen zijn er vrouwen bezig met weven. Hier geen rugzakken, boekentassen, emmers of kruiwagens… iedereen gebruikt de khapa, een geweven rugmand.

In een ander dorp zit een vrouw kalebassen te versieren met mooie inkervingen.
Bij de Tompoun is er net iemand begraven en is er een afscheidsritueel bezig. Op het plein staat een soort kruis met een haarlok, de totem van de overledene.

De sjamaan schildert allerlei figuren op de voeten van
de zoon van de overledene en allen zitten ze rijstwijn te drinken. Via dezelfde stoffige pistes rijden we terug. De volgende drie dagen zijn we op trekking in de jungle. Na de trekking zijn we toe aan een rustige dag.          We huren fietsen en rijden naar het meer Yeak Laom, een mooi turkooisblauw meer in de krater van een uitgedoofde vulkaan, omgeven door bamboebosjes en oerwoud. Het is zondag en veel lokalen komen er picknicken. Onze rustplaats bij het meer blijkt een geliefde fotoshoot-plaats te zijn.
Een zwerm fotografen komen er een kersverse bruid en bruidegom fotograferen, even later worden er kinderen in de lokale outfit gefotografeerd.
                                                               

De volgende dag huren we een brommer en bezoeken we enkele bekende watervallen. Ze zijn moeilijker te vinden dan gedacht, zeker als geen enkele Cambodjaan begrijpt wat je hem of haar vraagt. Maar na wat zoeken vinden we de twee mooiste watervallen. We zijn op tijd terug want het is kerstavond, niet dat we daar veel van merken in de stad of in ons guest-house. Ons kerstdiner bestaat uit een burger met frietjes!

 

We zijn heel verrast met het kerst-kadootje van onze kinderen, hun co’s en Fran:  een fotoboekje van hen allen.      Dank je wel lieverds! Op Kerstdag zijn we al vroeg uit de veren…om 6u30 zitten we voor de laptop en skypen met onze kids, die in de Moteweg samen kerstavond vieren (voor hen is nu middernacht ). We wensen iedereen natuurlijk een gelukkige Kerst. Een uurtje later zitten we op de

 

bus naar Stung Treng, onze laatste halte in Cambodja. We verblijven in “ Le Tonlé “, een guesthouse dat    gerund wordt door een twintigtal kansarme jongeren.   Ze werken één jaar in het guesthouse en krijgen ondertussen een opleiding: ze leren Engels, les over toerisme, koken, survivaltechnieken,…om daarna in de toeristische sector aan de slag kunnen…. prachtig initiatief ! We zijn hier echter de enige toeristen, jammer dat dit project zo weinig bekend is.

Omdat Stung Treng niet veel te bieden heeft kopen we tickets en reizen morgen door naar Laos. Martien sluit Cambodja af met een lekkere body-massage, terwijl

ik geniet van het leven op en rond de Mekong.