DRIE DAGEN IN DE JUNGLE VAN RATANAKIRI

20 – 22 DEC 2012

Om 8u30 staan we zoals afgesproken vertrekkens-klaar voor ons 3 daagse. Onze gids Kimi (highlands tour/Ban Lung) deed deze morgen de boodschappen op de markt en heeft alles mee voor de komende dagen in een grote zak. Hij en zijn kompaan brengen ons met de brommer tot aan de rivier. Het zijn echte artiesten op de weg want de rit voert ons één uur door een zeer zanderige weg, bergop en bergaf. De bomen, het gras, de huizen,…alles ziet  rood van het opwaaiende stof van de fijne aarde. Als wij bij onze kanoboot arriveren zien wij er zelf rood en stoffig uit. Het is alsof wij onze kledij al weken dragen. We stappen voorzichtig in onze kanoboot zodat hij niet kantelt. Na één uur varen komen we aan bij ‘de Kachoks’.  Een tribel-groep die zich hier 40 jaar geleden  vestigde, bij de rivier in de jungle.

 

 

De mensen leven in grote familiegemeenschappen.  Ze bewerken de grond, generatie na generatie, en telen er vooral rijst voor eigen gebruik. De solidariteit binnen de gemeenschap is heel groot, alle families ondersteunen elkaar. De Kachocks worden echter bedreigd in hun bestaan! Een Chinees houtbedrijf wil hout kappen in de jungle en moet daarvoor een dam bouwen op de rivier, en heeft hun grond nodig als opslagplaats. Hiervoor moeten ze de jungle dieper in en helemaal opnieuw beginnen….een onbegonnen werk voor deze families. Hopelijk blijft het enkel bij woorden. Wij stappen samen met Kimi en Well, onze ranger,  enkele uren door rijst- velden in de verzengende hitte. Het is een nieuwe ervaring om de velden in de oogsttijd te zien omdat wij enkel de groene rijstvelden kennen van vorige reizen. De rijst wordt van het koren geslaan, een werk uitgevoerd door vrouwen. Het ziet er behoorlijk zwaar werk uit. 

De rijst wordt opgeslagen in hun rijsthuis. ‘s Nachts slapen ze bij hun koren zodat de buffels of de  wilde zwijnen niets kunnen pikken. Van de rijst wordt ook rijstwijn gebrouwen…een straf goedje te vergelijken met onze graan jenever. De Kachok zijn erg bijgelovig en vereren sterk de goden. Ze brengen offers en hopen zo op een goede oogst. Wij worden onderweg uitgenodigd voor zo’n ceremonie: met zijn allen een grote pot rijst-wijn uitdrinken. Wij willen ons daar niet aan wagen en proeven even. Ze offeren dieren als er iemand sterft zodat de overledene sneller de overgang kan maken. Bij ziekte raadplegen ze in allerlaatste instantie een dokter, hun offers komen altijd  op de eerste plaats. Wij maakten de zeer schrijnende situatie mee van een oud vrouwtje dat zat te rillen van de malariakoorts in de hete zon….er werd nog geen dokter geraadpleegd. Wat kunnen wij hierop zeggen???? Kimi, onze gids, introdu-

 

 

ceert ons op heel gepaste wijze in het leven en de gewoonten van de mensen hier. Alles in en uit de jungle wordt gebruikt om te overleven. Dieren, klein en groot, betekenen voedsel. Kimi heeft er een echte speurneus  voor. Hij vindt op een bepaald moment een holletje in de grond. Blijkt dat dit de woonst is van een zwarte spin (à la zwarte weduwe). Hij haalt de spin uit het hol en neemt de giftige tand uit. Hij draagt ze de hele trip mee en ze zal deze avond dienen als avondmaal. Zelfs wij raken gewend aan het dier en koesteren haar….We stappen door een zeer dichtbegroeid bamboo woud.  Tegen valavond komen we aan bij onze slaapplaats. We nemen een frisse duik in het meertje bij de waterval terwijl Kimi en Well een verrukkelijke maaltijd bereiden. Kimi vist heel wat visjes en een kikker uit het meer. Alles gaat op de BBQ. Ondertussen maakt Well met heel veel vaardigheid allerlei gebruiksvoorwerpen 

 

uit bamboo: onze drinkbekers, sticks om al de vis op te klieven, een bbq-rooster,...…Onze hangmatten worden mooi in een rijtje opgehangen. We toasten samen op een zeer geslaagde dag: rijstwijn in onze bamboo-beker. We genieten van de lekkere maaltijd en wij wagen ons zelfs aan ‘het proeven van de spin’. Onze avond wordt zeer hilarisch afgesloten omdat ik met veel zwier en zwaai in mijn hangmat kruip, maar ergens tussen de hangmat en de grond beland. Zowel Filip als Kimi hebben heel wat takelwerk om mij weer

 

 

in de juiste positie te krijgen. We slapen lekker in ons 1000 sterren hotel. Onze tweede dag is even boeiend. We houden af en toe halt in de jungle. Kimi toont ons telkens opnieuw hoe we in het woud kunnen overleven. Vele vruchten worden gebruikt, wortels van bomen en van palmen, noten, …een breed gamma om te gebruiken als voedsel en/of om te gebruiken als geneeskrachtig kruid. Hij leert ons hoe je door de binnenkant van een bepaalde boom  uit te branden  teer kan verkrijgen. Dit teer gebruiken ze

om boten te dichten, om fakkels te maken.

’s Avonds slapen we in onze hangmat in een homestay. Hier is niets van elektriciteit. Geen toiletten, geen water. Het drinkbare water wordt uit kuilen in de grond gehaald. Men schept het grondwater met kalebassen uit de put om zo de flessen en kruiken te vullen. Dit (zware) werkje wordt door de vrouwen en de kinderen gedaan. Ons bad deze avond is de rivier. Een leuk allegaartje van veel  activiteiten, mensen , kinderen die hier komen baden,

ondertussen komt de één zijn brommer wassen, iemand anders doet de was. Een boerin komt toe met haar koe en kalfje om hen te laten drinken. Hier stopt voor ons alle badplezier omdat mama koe moet plassen…..We gaan vroeg slapen want eens het donker is valt hier niets meer te beleven. Bij het eerste ochtendgloren is iedereen al snel weer op de been. Het is nog frisjes om 5u30 smorgens en met de korengalmen worden overal vuurtjes aangemaakt.  

 

 

We eindigen met een wandeling op het kerkhof. De doden worden met heel bizarre rituelen begraven. Alles past binnen het heel eigen leven van hun stam.

Wij zijn Kimi en Well heel erg dankbaar voor deze zeer boeiende en leuke tocht.