NHA TRANG - MUI NE

23 FEBR - 1 MAART 2013

Onze buschauffeur is wellicht de meest agressieve man van heel Vietnam. Hij spreekt niet, hij blaft tegen iedereen. Zijn rijgedrag is volledig aansluitend bij zijn houding. Hij rijdt de hele nacht toeterend als een opgejaagde gek over de Vietnameze wegen.Van slapen komt weinig in huis en we zijn heel blij dat we 's morgens heelhuids in Nha Trang aankomen. We zijn erg moe en gaan nog enkele uren rusten. Na ons hazenslaapje verkennen we de stad. We denken dat we nog niet helemaal wakker zijn want we zien overal Russische opschriften en horen Russisch praten. Zijn we misschien in Nha Trangskagrad?? Er is een rechtsteekse vlucht vanuit Rusland en de stad wordt letterlijk overspoeld met Russen die hier een week goedkoop vertier vinden, onder de vorm van fuiven en veel bier drinken. Gelukkig ligt ons hotel iets van het centrum, zodat we uit die sferen kunnen blijven. We huren een fiets en willen de stad uitrijden. De kustlijn is helaas 

volgebouwd met wansmakelijke hotels en andere gebouwen. We zeggen vele keren:"het was hier wellicht lang geleden heel mooi..."Volgens mijn broer was Nha Trang vroeger een gezellig dorpje. Er blijft niets meer van over! We bezoeken de Cham-tempel, waar de Hindoes hun geloof beleven. Dit met de nodige muziek, zang en gebeden. Er hangt een lieflijke sfeer die we over ons laten komen. We keren terug langs de markt en de haven. Er is veel volk en net zoals elders is de markt de plaats om lokalen te ontmoeten. Vietnam voelt niet aan als een groot backpackersland en Nha Trang heeft al niets van die sferen. We reizen door naar Mui Ne. De bus zou moeten vertrekken om 7u30 maar geraakt pas weg om 9u. Wij moeten 10 minuten vertraging op ons nemen en een stevige portie paniek. Er is een mankement aan de bus en iedereen moet in de bus wachten. Tijdens dit wachten dwalen mijn gedachten wat rond. Plots 1 flits  die me zegt dat onze 

paspoorten nog in de safe van het hotel liggen. We kregen ze niet terug en/of vergaten die terug te vragen?!! Net op dit moment wil de bus vertrekken. Onze zenuwen draaien op volle toeren. Ze willen ons niet meer uit de bus laten, plots kunnen we helemaal niet meer mee. Er wordt tegen ons gebruld door de chauffeur en zijn kompaan. Filip en ik moeten ook heel veel scene maken. Gelukkig is er een zeer vriendelijke jongen die ons helpt en die Filip met zijn brommer, in spoedtempo, terugrijdt naar het hotel. Ondertussen doet de chauffeur heel lastig tegen mij. Maar ik strijd met hetzelfde wapen terug. Het zijn lange minuten en we zijn de hulpvaardige jongen heel dankbaar dat wij alsnog kunnen meereizen met de paspoorten in de hand. De rit naar Mui Ne is heel mooi: uitgestrekte landschappen, aanvankelijk heel groen maar na verloop van tijd  meer en meer  woestijnlandschappen met hoge duinen. Mui ne straalt een totaal andere sfeer uit. We vinden voor het eerst in Vietnam weer eens een gewoon guesthouse. De naam is passend; " friendly guesthouse". Een familie  heeft in de tuin  enkele 

kamers te huur. We houden van de familiale sfeer en we voelen ons er meteen thuis. De Zuid-Chinese zee is heel woest en een ideale plaats voor kitesurfers. Het strand is paradijslijk mooi. We genieten van de strandwandelingen en kijken naar de atletische kuren van vele surfers. Boven de palmbomen straalt de zon in de hemelsblauwe lucht, er is een overvloed aan lekker fruit,...We hebben niets meer nodig dan een combinatie van dit alles. We beslissen meteen om hier wat langer te blijven. We staan 1 keer heel vroeg op (4u) om enkele natuurwonderen te bekijken. Met een jeep rijden we naar de witte duinen. We maken een gezonde ochtendklim in de duinen een zijn stille getuigen van de wissel van het maanlicht  en de zon, die weer grootse plannen heeft vandaag. Een fijne manier om onze dag te beginnen. Een volgende stop is bij de gele duinen. Ook deze duinen zijn een bijzonder fenomeen. Onderweg stoppen we bij een haven, waar veel bedrijvigheid is: vissers komen terug uit de zee en vele vrouwen kuisen de vis, de 

schaal- en schelpdieren, de grote inktvissen op het strand. Verser kan je de vis niet krijgen! We maken nog een mooie wandeling tussen spectaculaire zandrotsen naar de elfenbron. De kleurschakeringen van de rode rotsen, het groen van de omgeving en de blauwe lucht...geven ons een echt " waaw"-gevoel.

De wind waait minder hard op onze laatste dag waardoor we toch eens veilig kunnen zwemmen in de zee. We nemen afscheid van het gezin waar de kinderen zorgen voor een heel leuke sfeer. Waar de haan  behandeld wordt als een kleine koning.Waar ze altijd heel vriendelijk zijn. Mui ne viel heel erg mee.

HUE & HOI AN

15 - 22 FEBR 2013

Het is een grote verademing om in een rustige stad als Hue aan te komen. De rit met de nachtbus was behoorlijk comfortabel maar er hing 'letterlijk' een geurtje aan voor Filip. Hij lag net voor het zeer vieze toilet, dat in feite geen dienst meer deed  maar toch gebruikt werd. Hoeft verder geen commentaar. Na het drukke Hanoi  kunnen we wat rust gebruiken.... We maken een grote wandeling en  verkennen de stad en de buurt er rond. De parfumrivier doorkruist 

Hue en langs 1 van de oevers is een groot park waar het aangenaam vertoeven is. Zo geraken we in de Vietnameze sferen. Vietnam is heel druk omdat er (te) veel gemotoriseerd verkeer is. Daarnaast toeteren ze voortdurend als gekken. Het is een kunst om dit te negeren. Het is opvallend dat Vietnamezen absoluut niet graag bewegen. Zij verplaatsen zich altijd en overal met de brommer. Als er al een fiets wordt gebruikt is het een electrische. Als we tijdens een wandeling de weg vragen zeggen ze altijd dat het 

heel ver is, ook als ze spreken over 3 km. We verleggen onze grenzen iets verder op onze tweede Hue-dag en huren fietsen. Hue staat bekend voor zijn citadel en zijn verboden stad, die we ook bezoeken. Heel lang geleden woonde er een Keizer met zijn vele vrouwen die helaas geen keizerlijk leven hadden. De Keizers lieten hun eigen masoleum bouwen waar ze na hun dood werden ingelegd. Wij fietsen naar het masoleum van Keizer Kai Dinh. Het is een mooi gebouw! Wij vinden het toch prettig gestoord dat elke Keizer zo'n prestigieuze 

begraafplaats liet bouwen. Het moet hen een stevig kapitaal hebben gekost om te investeren in hun groots gebouw om er dan voor eeuwig in te rusten. Na Hue reizen we door naar Hoi An. We komen er 's avonds aan en vinden na veel moeite een slaapplaats. We verblijven genoodzaakt in het Hoan Binh hotel dat net iets boven ons budget is. We zijn  's morgens wel heel aangenaam verrast als we het ontbijtbuffet zien. Het is lang geleden dat we zoveel, zo lekker en zo gevarieerd konden smullen. Onze 

keuze is snel gemaakt om hier toch te blijven. Typisch voor Hoi An zijn de vele kleermakers en schoenwinkels. Alles wordt op maat gemaakt. Wij laten geen zijden bloesje of hemdje  maken, er moeten net iets teveel rupsen hun leven hiervoor geven. Hoi An staat ook bekend voor zijn typische, handgemaakte lantaarns. De stad staat op de lijst van werelderfgoed van de Unesco. Zeer terecht want het is een mooie gezellige stad. We hebben zin in een ontmoeting met de Zuid-Chinese zee en fietsen erheen. Het is een woeste zee en niet erg uitnodigend om op het gemak te baden. We laten 

ons eens goed uitwaaien. De volgend dag huren we opnieuw fietsen om meer landinwaarts te trekken. We volgen het kanaal en houden  halt in een vissershaven. Door het fietsen kunnen we de omgeving veel beter op ons laten afkomen. In een schooltje heeft een leraar les 'Inglix'. Hij nodigt ons uit om enkele vragen te stellen aan de kinderen om zo hun Engels te oefenen. De kinderen hadden net hun schriftelijk examen. Terwijl wij wat babbelden in het Inglix waren de kinderen aan het spieken dat het 

geen naam had... We houden ook een culturele dag in Hoi An. We kopen een ticket en kunnen hiermee 5 belangrijke gebouwen bezoeken, waaronder enkele Chineze gemeenschapshuizen. Per Chinese gemeenschap zijn er huizen verspreid over de stad. Het zijn tempels waar men vroeger samen kwam om te discussieren en te bidden. Heel bijzonder! We bezoeken een oud Chinees huis waar men al zeven generaties in woont. Elk jaar overstromen de straten bij de rivier en moet alles naar het eerste verdiep worden verhuisd. In het Chinese huis duiden ze elk jaar opnieuw die water stand aan. In alle huizen 

staan kleine altaartjes. Het geloof  in Vietnam is verweven in het dagelijks leven. Het is een mengelmoes van het boeddhisme, het Taoisme en de leer van Confusius. Er wordt overal wierook gebrand en we ruiken de lekkere geur van de stokjes. In een straat werd een altaar gebouwd en enkele monniken voeren een ceremonie uit. We blijven kijken naar de zeer serene en mooie afscheidsgebeurtenis van een moedertje van 92jaar die deze morgen gestorven is. Ze wordt in haar huis in doeken gewikkeld en in haar kist gelegd met vele 

zakken zand, rijst, voedsel,..de kist wordt gesloten. Het altaar wordt heel mooi versierd Vanaf morgen dragen haar kinderen witte kledij en een witte sjaal in het haar. Zij blijft nog 4 dagen thuis liggen. Haar omgeving kan afscheid komen nemen van haar en er wordt samen thee gedronken. We nemen een overzetboot op onze laatste dag in Hoi An om naar het eiland Kim Can te varen. We maken er een wandeling om kort na de middag terug te keren. Om 18u vertrekt onze nachtbus naar Nha Trang..

HA NOI & HA LONG BAY

11- 15 FEBR 2013

Het is nog  donker en stil als we 's morgensvroeg door de verlaten straten van Ha Noi lopen, op zoek naar een guesthouse.We vinden een kamer in het Minh Toan Hotel en kruipen nog enkele uren in bed. Bij het  ontbijt worden we aangesproken door de eigenaar. Hij vraagt naar onze verdere plannen. Als hij hoort dat onze volgende bestemming Ha Long Bay is wordt hij heel enthousiast. Hij toont ons zijn brochure met mooie foto's en stelt ons een excursie voor van 3 dagen/ 2 nachten naar Ha Long Bay met 1 overnachting in een bungalow en 1 overnachting op een boot, en dit alles voor een heel

zachte prijs. Zo'n aanbod kunnen we natuurlijk niet afslaan. We laten ons voor de rest  van de dag verdwalen in de straten van Ha Noi, ook al is er niet zoveel zien. Het is nog steeds Tet, Nieuwjaartijd, behalve de tempels en de straatkraampjes is alles gesloten. De volgende morgen pikt een busje ons op voor onze driedaagse tour. Alles gaat goed tot we op de boot in Ha Long Bay belanden. Met 31, ipv. 20, worden we op een oude boot gedropt, waardoor er te weinig plaats is om te zitten en er niet genoeg eten

is voor iedereen. Het gaat van kwaad naar erger; beloofde activiteiten worden 'vrije tijd', bij de trekking in het Nationaal Park is er geen gids en moeten we onze weg zelf maar vinden,onze bungalow 's avonds blijkt een verloederde hotelkamer te zijn...van de 31 toeristen van onze groep zijn er de tweede dag nog 13 over. Kwaad en gefrustreerd haakten de meesten af, terwijl sommigen van hen het driedubbele betaalden. Wij zijn tjoolies en kunnen tegen een duwtje en haken onder geen beding af! We proberen dit alles aan te kaarten bij onze gids, en later bij de hoteleigenaar,

maar lopen met ons hoofd tegen de muur. Het zijn net eenden waar alles afglijdt, met een smile doen ze verder alsof er niks aan de hand is.

Omdat onze groep zo uitgedund is mogen we de tweede nacht doorbrengen op een luxeboot. Niet

dat er op de boot veel gebeurt, maar het eten is in orde en we slapen op Valentijn tenminste in een mooie comfortabele kajuit. Met onze medereizigers is het wel heel plezant, hoe meer miserie hoe leutiger het wordt! De slechte organisatie is er zo over dat het om te lachen is.We zouden het bijna vergeten om te melden, ondanks alle perikelen is

Ha Long Bay echt wel heel mooi. We zijn er zeker van, Ha-Long-Bay-tour met Joy-travel, is onze eerste en ook onze laatste georganiseerde trip op reis. In Ha Noi zijn de winkeltjes ondertussen weer open en is het op straat 1 heksenketel, een drukte en chaos van massa's brommertjes die voortdurend tuten.We gaan naar de avondshow van het wereldberoemde Waterpoppentheater. Gewoon prachtig!  Onze laatste dag in Ha Noi is een grijze dag. Het regent en tijdens onze wandeling  in de vele steegjes  moeten we dikwijls schuilen. We

hebben het gehad met Ha Noi! We checken in  het Sinh Cafe nog eens ons open-busticket ( waarmee we met 4 tussenstops naar Saigon kunnen reizen). Om 17u30 staan we bepakt klaar en wachten op onze bus. Na veel ergernissen en lang wachten kunnen we om 20u30 eindelijk vertrekken. Ha Noi laat bij ons een negatief gevoel achter; de meeste Vietnamezen zijn niet vriendelijk en zorgen niet goed voor toeristen. Ze zien ons op de eerste plaats als wandelende ATM-automaten,waar ze zo vlug en zoveel mogelijk geld proberen uit te halen. We hopen dat we, verder naar het Zuiden, nog een aangenamer Viet Nam mogen ontdekken.

DE 24 UREN VAN MUANG KHUA NAAR SAPA

5 – 10 FEBR 2013

De 24 uren van Muang Khua naar Sapa werden helemaal life door ons 2tjes beleefd, en dit voor een afstand van ongeveer 400km. Omdat we onze bus naar Dien Bien Phu in Vietnam niet wilden missen staan we al om 5u15 paraat. Om 6u45 staan we er nog, samen met 6 andere gestrande toeristen. We hoorden dat de bus niet altijd komt en ondervinden dit helaas aan 

den lijve. Het is "Tet", wat staat voor

Chinees nieuwjaar, waardoor het openbaar vervoer maar op halve toeren of geen toeren draait. We regelen samen met de anderen privé vervoer en delen de kosten. We geraken vlot van Laos in Vietnam.Onze visums worden grondig gecontroleerd, met de nodige stempels in ons boekje rijden we Vietnam binnen. We zien al vrij vlug dat er meer bedrijvigheid is;vele mensen, met zo'n punthoed aan werken op de rijstvelden, 

overal rijden er brommers volgeladen met het meest ondenkbare: koelkasten, manden vol kippen, varkens, kast, dozen vol toiletpapier...we kunnen het zo gek niet bedenken. De eerste halte is Dien Bien Phu. We willen er niet blijven en kopen een ticket om de nachtbus te nemen naar Sapa. Geen vanzelfsprekend iets maar we hebben geluk dat Soup- a- chai (als zijn naam zo wordt geschreven??), een Thai die meerdere keren die reisroute deed, ons helpt met de aankoop van de juiste bustickets. Hij is ook onze reiskompaan sinds Muang Khua. Het is niet gemakkelijk om onze bus te vinden voor vertrek. Ook niet voor de ervaren Thai. Blijkt dat de bus van 17u30 niet rijdt en dat iedereen nu in de laatste bus moet. Ook dit zou  een gevolg zijn

zijn van Tet; grote volksverhuizingen en beperkt vervoer. Om 18u30 vertrekt de bus volgepropt met mensen. Wij zitten oncomfortabel achteraan. Bij een eerste plaspauze komen er nog meer mensen bij en die nemen onbeschaamd de zitplaatsen in van zij die er even niet zijn. Wij stappen elk om beurt uit zodat we kunnen waken over ons dierbaar mini-plekje. Zo maken

we meteen kennis met de Flower Hmong die met velen samen reizen. Veel discussie op de bus. Elk moet op zijn oorspronkelijke plaats terug en de Hmongfamilies mogen zich daarna overal tussen wringen. Er was al geen plaats en er is er nu nog minder. Onverantwoord om met zijn allen zo de nacht in te moeten. Het is een zeer ruwe bergrit en we zwiepen van de ene kant naar de andere kant. Om 4u30 komen we aan in 


Sapa. We hebben veel geluk met Soup-a-Chai, want hij reserveerde voor ons een kamer bij zijn vrienden. We kunnen in het Vien-duc guesthouse verblijven voor 8 $,in plaats van 14  $. Hij belt hen uit bed zodat we nog enkele uren kunnen slapen. Om 9u worden we gewekt door het krijsen van een varken. Als we beneden komen ligt het al met de buik opengesneden  en na onze eerste stadsverkenning ligt het in heel-veel-stukjes-gesneden op de grond in ons guesthouse. Ook dit is typisch voor Tet; elk gezin slacht zijn varken om dit dan samen met de familie en vrienden te verorberen. Sapa is een gezellige stad in het hooggebergte van Viet Nam, met zicht op de hoogste 

berg van Viet Nam, de Fransipan ( 3.143m). Deze berg doet ons natuurlijk denken aan onze Fran(sipan). In de omgeving wonen veel etmische minderheden, die allen nog hun traditionele kledij dragen. Vele vrouwen, waarvan de meeste taaie tantes zijn, proberen hun al-dan-niet zelfgemaakte spullen te verkopen. Er zit prachtig borduurwerk tussen. Tijdens onze 

eerste verkenningsronde wijzen we hun vragen wat af; " Shopping today? Whele do you come from? You lemembel me tommolow 
and buy me latel? ". Ze zorgen, met hun verkoopstechnieken, voor leuke animatie.  Hier leven vooral Zwarte Hmong en Rode Dao. Ze dragen prachtige kleren. We geven onze ogen de kost. "Tsue ", een Zwarte Hmong, spreekt ons aan om ons mee te nemen naar haar huis. We spreken een 

eerlijke prijs af en zien elkaar vrijdag terug. Pinken kruisen in elkaar en de deal is gesloten. In Bac Ha is er op zaterdag markt waar veel Flower Hmong gaan om hun inkopen te doen. Maar "Tet" gooit nog eens roet in ons plan en we gaan voor het alternatief in "Lung Khau Nhin". Dit dorp is op 2 uur rijden van Sapa. We zoeken medereizigers om een auto (vooral de onkosten) te delen en vinden op de valreep 3 Italiaanse jongeren die ook zin hebben om te markten. Het is een zeer mooie rit. Overal rijstterrassen, ananasplantages, theeplantages. Als we op de markt aankomen geloven we onze eigen ogen niet. Al die bonte, felle kleren die de vrouwen dragen. De naam Flower Hmong is echt niet gestolen. Heel heel mooi. We stappen nog een minitoertje in het dorp en houden halt bij 

de Chinese grens. Deze keer zien we China liggen aan de overkant van de rivier. Als we terug zijn in Sapa spreken we al een mondje Italiaans en we onthouden vooral dit voor vandaag..."bello, bello"!!

Voor we ons met Tsue op pad begeven reserveren we eerst onze nachtbus naar Hanoi. Door "Tet" rijdt er geen enkele bus en moeten we noodgedwongen de duurdere nachttrein nemen, als we zondag willen verder reizen. De weg naar de de hut van Tsue is onbeschrijfelijk schoon. Overal rijstterrassen en met prachtig zicht op Fansipan en de bergen in het rond. We hebben ongelooflijk veel geluk met het mooie weer want Sapa is ook gekend voor kil weer en veel mist. Tsue huppelt op haar slippers over het bergpad terwijl  dit van ons een hele inspanning vraagt. 

Zij stapt die weg al van kindsaf. Tsue is een lieve gemoedelijke vrouw. We vinden haar initiatief, om zelf trekkings te regelen, super! Ze spreekt een aardig woordje Engels, maar kan jammer genoeg lezen noch schrijven. We worden uitgenodigd bij haar grootmoeder en haar familie voor " Tet ". Wat een grote welkom voor ons en wat een gezellige bedoening !

Er wordt eten geserveerd en rijstwijn gedronken op "Tet". De Vietnamese rijstwijn smaakt hetzelfde als in Laos. In plastieken potten ligt er gebakken vlees; verschillende varianten van alles wat aan vlees, vet en ingewanden bij een varken hoort. Geen veggie dag voor mij, het is feest en dan eten ze alleen vlees. Ik ben heel gelukkig als ze een platieken pot

 doorgeven waar iedereen een hap uitneemt. ‘t Ziet eruit als rode besjesjam...gelukkig zit er een Australiër bij ons die met een Hmong samen woont. Hij wijst de pot beleefd af, hij heeft vandaag geen zin in vers gekookt zwinnebloed. Oeffe...dank je wel voor de info, we volgen zijn voorbeeld. In het huis van Tsue toont ze hoe ze hun kleren indigoblauw verven met het blad van een bepaalde struik. Ze toont haar prachtig handwerk. Heel mooi hoe ze met de kruisjessteek de kleren verfraait. Ze is een echte artieste. Ze kookt voor ons een eenvoudige maaltijd en we eten samen met haar familie. Ze leven met twee generaties samen in de hut. We maken samen nog een wandeling naar andere dorpen (Gia) in de vallei, die omgeven is door vele

rijstterassen en prachtige, mooie bergen. We worden met een brommer teruggevoerd naar Sapa. Onze twee laatste dagen brengen we op het gemak door in Sapa. We zien geen steek meer  voor onze ogen want er is overal dichte mist. Er is bijna niets open door “Tet”. Er hangt een heel rustige sfeer in het stadje. In het gekko restaurant brandt een houtkachel, een van de weinige plaatsen waar men zorgt voor verwarming.

We gaan er eten om ons wat op te warmen. Bij terugkeer in het guesthouse mogen we aanschuiven aan de tafel bij de familie. We wijzen dit beleefd af en zijn onszelf hiervoor nadien heel dankbaar. Want later brengen ze een portie eten naar boven. Filip proeft een beetje en ik heb al genoeg aan de geur. ‘t Ziet er uit als een gekleurd groen dessert en het smaakt afschuwelijk naar rijst gemengd met afgekoeld (zwinne) 

                                                           

vet. We draaien alles in een prop papier om dit morgen ergens te droppen in een vuilnisbak. Grote eindejaarsfestiviteiten zijn er hier niet. ‘s Morgens gaan we wel even in op de “Happy Tet” uitnodiging van de eigenaars van het guesthouse. We krijgen thee aangeboden en zijn als angsthazen als de oude vrouw een deksel van een doos neemt. Oef...het is een snoepdoos. We kunnen niets communiceren met de uitbaters en kijken samen wat tv. Om 16u pikt een minivan ons op en brengt ons naar het treinstation van Lao Cia. Onze nachttrein vertrekt stipt om 21u. We delen onze couchette met een jong Italiaans koppeltje, we kletsen samen nog wat en gaan slapen in ons stapelbed.