DE 24 UREN VAN MUANG KHUA NAAR SAPA

5 – 10 FEBR 2013

De 24 uren van Muang Khua naar Sapa werden helemaal life door ons 2tjes beleefd, en dit voor een afstand van ongeveer 400km. Omdat we onze bus naar Dien Bien Phu in Vietnam niet wilden missen staan we al om 5u15 paraat. Om 6u45 staan we er nog, samen met 6 andere gestrande toeristen. We hoorden dat de bus niet altijd komt en ondervinden dit helaas aan 

den lijve. Het is "Tet", wat staat voor

Chinees nieuwjaar, waardoor het openbaar vervoer maar op halve toeren of geen toeren draait. We regelen samen met de anderen privé vervoer en delen de kosten. We geraken vlot van Laos in Vietnam.Onze visums worden grondig gecontroleerd, met de nodige stempels in ons boekje rijden we Vietnam binnen. We zien al vrij vlug dat er meer bedrijvigheid is;vele mensen, met zo'n punthoed aan werken op de rijstvelden, 

overal rijden er brommers volgeladen met het meest ondenkbare: koelkasten, manden vol kippen, varkens, kast, dozen vol toiletpapier...we kunnen het zo gek niet bedenken. De eerste halte is Dien Bien Phu. We willen er niet blijven en kopen een ticket om de nachtbus te nemen naar Sapa. Geen vanzelfsprekend iets maar we hebben geluk dat Soup- a- chai (als zijn naam zo wordt geschreven??), een Thai die meerdere keren die reisroute deed, ons helpt met de aankoop van de juiste bustickets. Hij is ook onze reiskompaan sinds Muang Khua. Het is niet gemakkelijk om onze bus te vinden voor vertrek. Ook niet voor de ervaren Thai. Blijkt dat de bus van 17u30 niet rijdt en dat iedereen nu in de laatste bus moet. Ook dit zou  een gevolg zijn

zijn van Tet; grote volksverhuizingen en beperkt vervoer. Om 18u30 vertrekt de bus volgepropt met mensen. Wij zitten oncomfortabel achteraan. Bij een eerste plaspauze komen er nog meer mensen bij en die nemen onbeschaamd de zitplaatsen in van zij die er even niet zijn. Wij stappen elk om beurt uit zodat we kunnen waken over ons dierbaar mini-plekje. Zo maken

we meteen kennis met de Flower Hmong die met velen samen reizen. Veel discussie op de bus. Elk moet op zijn oorspronkelijke plaats terug en de Hmongfamilies mogen zich daarna overal tussen wringen. Er was al geen plaats en er is er nu nog minder. Onverantwoord om met zijn allen zo de nacht in te moeten. Het is een zeer ruwe bergrit en we zwiepen van de ene kant naar de andere kant. Om 4u30 komen we aan in 


Sapa. We hebben veel geluk met Soup-a-Chai, want hij reserveerde voor ons een kamer bij zijn vrienden. We kunnen in het Vien-duc guesthouse verblijven voor 8 $,in plaats van 14  $. Hij belt hen uit bed zodat we nog enkele uren kunnen slapen. Om 9u worden we gewekt door het krijsen van een varken. Als we beneden komen ligt het al met de buik opengesneden  en na onze eerste stadsverkenning ligt het in heel-veel-stukjes-gesneden op de grond in ons guesthouse. Ook dit is typisch voor Tet; elk gezin slacht zijn varken om dit dan samen met de familie en vrienden te verorberen. Sapa is een gezellige stad in het hooggebergte van Viet Nam, met zicht op de hoogste 

berg van Viet Nam, de Fransipan ( 3.143m). Deze berg doet ons natuurlijk denken aan onze Fran(sipan). In de omgeving wonen veel etmische minderheden, die allen nog hun traditionele kledij dragen. Vele vrouwen, waarvan de meeste taaie tantes zijn, proberen hun al-dan-niet zelfgemaakte spullen te verkopen. Er zit prachtig borduurwerk tussen. Tijdens onze 

eerste verkenningsronde wijzen we hun vragen wat af; " Shopping today? Whele do you come from? You lemembel me tommolow 
and buy me latel? ". Ze zorgen, met hun verkoopstechnieken, voor leuke animatie.  Hier leven vooral Zwarte Hmong en Rode Dao. Ze dragen prachtige kleren. We geven onze ogen de kost. "Tsue ", een Zwarte Hmong, spreekt ons aan om ons mee te nemen naar haar huis. We spreken een 

eerlijke prijs af en zien elkaar vrijdag terug. Pinken kruisen in elkaar en de deal is gesloten. In Bac Ha is er op zaterdag markt waar veel Flower Hmong gaan om hun inkopen te doen. Maar "Tet" gooit nog eens roet in ons plan en we gaan voor het alternatief in "Lung Khau Nhin". Dit dorp is op 2 uur rijden van Sapa. We zoeken medereizigers om een auto (vooral de onkosten) te delen en vinden op de valreep 3 Italiaanse jongeren die ook zin hebben om te markten. Het is een zeer mooie rit. Overal rijstterrassen, ananasplantages, theeplantages. Als we op de markt aankomen geloven we onze eigen ogen niet. Al die bonte, felle kleren die de vrouwen dragen. De naam Flower Hmong is echt niet gestolen. Heel heel mooi. We stappen nog een minitoertje in het dorp en houden halt bij 

de Chinese grens. Deze keer zien we China liggen aan de overkant van de rivier. Als we terug zijn in Sapa spreken we al een mondje Italiaans en we onthouden vooral dit voor vandaag..."bello, bello"!!

Voor we ons met Tsue op pad begeven reserveren we eerst onze nachtbus naar Hanoi. Door "Tet" rijdt er geen enkele bus en moeten we noodgedwongen de duurdere nachttrein nemen, als we zondag willen verder reizen. De weg naar de de hut van Tsue is onbeschrijfelijk schoon. Overal rijstterrassen en met prachtig zicht op Fansipan en de bergen in het rond. We hebben ongelooflijk veel geluk met het mooie weer want Sapa is ook gekend voor kil weer en veel mist. Tsue huppelt op haar slippers over het bergpad terwijl  dit van ons een hele inspanning vraagt. 

Zij stapt die weg al van kindsaf. Tsue is een lieve gemoedelijke vrouw. We vinden haar initiatief, om zelf trekkings te regelen, super! Ze spreekt een aardig woordje Engels, maar kan jammer genoeg lezen noch schrijven. We worden uitgenodigd bij haar grootmoeder en haar familie voor " Tet ". Wat een grote welkom voor ons en wat een gezellige bedoening !

Er wordt eten geserveerd en rijstwijn gedronken op "Tet". De Vietnamese rijstwijn smaakt hetzelfde als in Laos. In plastieken potten ligt er gebakken vlees; verschillende varianten van alles wat aan vlees, vet en ingewanden bij een varken hoort. Geen veggie dag voor mij, het is feest en dan eten ze alleen vlees. Ik ben heel gelukkig als ze een platieken pot

 doorgeven waar iedereen een hap uitneemt. ‘t Ziet eruit als rode besjesjam...gelukkig zit er een Australiër bij ons die met een Hmong samen woont. Hij wijst de pot beleefd af, hij heeft vandaag geen zin in vers gekookt zwinnebloed. Oeffe...dank je wel voor de info, we volgen zijn voorbeeld. In het huis van Tsue toont ze hoe ze hun kleren indigoblauw verven met het blad van een bepaalde struik. Ze toont haar prachtig handwerk. Heel mooi hoe ze met de kruisjessteek de kleren verfraait. Ze is een echte artieste. Ze kookt voor ons een eenvoudige maaltijd en we eten samen met haar familie. Ze leven met twee generaties samen in de hut. We maken samen nog een wandeling naar andere dorpen (Gia) in de vallei, die omgeven is door vele

rijstterassen en prachtige, mooie bergen. We worden met een brommer teruggevoerd naar Sapa. Onze twee laatste dagen brengen we op het gemak door in Sapa. We zien geen steek meer  voor onze ogen want er is overal dichte mist. Er is bijna niets open door “Tet”. Er hangt een heel rustige sfeer in het stadje. In het gekko restaurant brandt een houtkachel, een van de weinige plaatsen waar men zorgt voor verwarming.

We gaan er eten om ons wat op te warmen. Bij terugkeer in het guesthouse mogen we aanschuiven aan de tafel bij de familie. We wijzen dit beleefd af en zijn onszelf hiervoor nadien heel dankbaar. Want later brengen ze een portie eten naar boven. Filip proeft een beetje en ik heb al genoeg aan de geur. ‘t Ziet er uit als een gekleurd groen dessert en het smaakt afschuwelijk naar rijst gemengd met afgekoeld (zwinne) 

                                                           

vet. We draaien alles in een prop papier om dit morgen ergens te droppen in een vuilnisbak. Grote eindejaarsfestiviteiten zijn er hier niet. ‘s Morgens gaan we wel even in op de “Happy Tet” uitnodiging van de eigenaars van het guesthouse. We krijgen thee aangeboden en zijn als angsthazen als de oude vrouw een deksel van een doos neemt. Oef...het is een snoepdoos. We kunnen niets communiceren met de uitbaters en kijken samen wat tv. Om 16u pikt een minivan ons op en brengt ons naar het treinstation van Lao Cia. Onze nachttrein vertrekt stipt om 21u. We delen onze couchette met een jong Italiaans koppeltje, we kletsen samen nog wat en gaan slapen in ons stapelbed.