NHA TRANG - MUI NE

23 FEBR - 1 MAART 2013

Onze buschauffeur is wellicht de meest agressieve man van heel Vietnam. Hij spreekt niet, hij blaft tegen iedereen. Zijn rijgedrag is volledig aansluitend bij zijn houding. Hij rijdt de hele nacht toeterend als een opgejaagde gek over de Vietnameze wegen.Van slapen komt weinig in huis en we zijn heel blij dat we 's morgens heelhuids in Nha Trang aankomen. We zijn erg moe en gaan nog enkele uren rusten. Na ons hazenslaapje verkennen we de stad. We denken dat we nog niet helemaal wakker zijn want we zien overal Russische opschriften en horen Russisch praten. Zijn we misschien in Nha Trangskagrad?? Er is een rechtsteekse vlucht vanuit Rusland en de stad wordt letterlijk overspoeld met Russen die hier een week goedkoop vertier vinden, onder de vorm van fuiven en veel bier drinken. Gelukkig ligt ons hotel iets van het centrum, zodat we uit die sferen kunnen blijven. We huren een fiets en willen de stad uitrijden. De kustlijn is helaas 

volgebouwd met wansmakelijke hotels en andere gebouwen. We zeggen vele keren:"het was hier wellicht lang geleden heel mooi..."Volgens mijn broer was Nha Trang vroeger een gezellig dorpje. Er blijft niets meer van over! We bezoeken de Cham-tempel, waar de Hindoes hun geloof beleven. Dit met de nodige muziek, zang en gebeden. Er hangt een lieflijke sfeer die we over ons laten komen. We keren terug langs de markt en de haven. Er is veel volk en net zoals elders is de markt de plaats om lokalen te ontmoeten. Vietnam voelt niet aan als een groot backpackersland en Nha Trang heeft al niets van die sferen. We reizen door naar Mui Ne. De bus zou moeten vertrekken om 7u30 maar geraakt pas weg om 9u. Wij moeten 10 minuten vertraging op ons nemen en een stevige portie paniek. Er is een mankement aan de bus en iedereen moet in de bus wachten. Tijdens dit wachten dwalen mijn gedachten wat rond. Plots 1 flits  die me zegt dat onze 

paspoorten nog in de safe van het hotel liggen. We kregen ze niet terug en/of vergaten die terug te vragen?!! Net op dit moment wil de bus vertrekken. Onze zenuwen draaien op volle toeren. Ze willen ons niet meer uit de bus laten, plots kunnen we helemaal niet meer mee. Er wordt tegen ons gebruld door de chauffeur en zijn kompaan. Filip en ik moeten ook heel veel scene maken. Gelukkig is er een zeer vriendelijke jongen die ons helpt en die Filip met zijn brommer, in spoedtempo, terugrijdt naar het hotel. Ondertussen doet de chauffeur heel lastig tegen mij. Maar ik strijd met hetzelfde wapen terug. Het zijn lange minuten en we zijn de hulpvaardige jongen heel dankbaar dat wij alsnog kunnen meereizen met de paspoorten in de hand. De rit naar Mui Ne is heel mooi: uitgestrekte landschappen, aanvankelijk heel groen maar na verloop van tijd  meer en meer  woestijnlandschappen met hoge duinen. Mui ne straalt een totaal andere sfeer uit. We vinden voor het eerst in Vietnam weer eens een gewoon guesthouse. De naam is passend; " friendly guesthouse". Een familie  heeft in de tuin  enkele 

kamers te huur. We houden van de familiale sfeer en we voelen ons er meteen thuis. De Zuid-Chinese zee is heel woest en een ideale plaats voor kitesurfers. Het strand is paradijslijk mooi. We genieten van de strandwandelingen en kijken naar de atletische kuren van vele surfers. Boven de palmbomen straalt de zon in de hemelsblauwe lucht, er is een overvloed aan lekker fruit,...We hebben niets meer nodig dan een combinatie van dit alles. We beslissen meteen om hier wat langer te blijven. We staan 1 keer heel vroeg op (4u) om enkele natuurwonderen te bekijken. Met een jeep rijden we naar de witte duinen. We maken een gezonde ochtendklim in de duinen een zijn stille getuigen van de wissel van het maanlicht  en de zon, die weer grootse plannen heeft vandaag. Een fijne manier om onze dag te beginnen. Een volgende stop is bij de gele duinen. Ook deze duinen zijn een bijzonder fenomeen. Onderweg stoppen we bij een haven, waar veel bedrijvigheid is: vissers komen terug uit de zee en vele vrouwen kuisen de vis, de 

schaal- en schelpdieren, de grote inktvissen op het strand. Verser kan je de vis niet krijgen! We maken nog een mooie wandeling tussen spectaculaire zandrotsen naar de elfenbron. De kleurschakeringen van de rode rotsen, het groen van de omgeving en de blauwe lucht...geven ons een echt " waaw"-gevoel.

De wind waait minder hard op onze laatste dag waardoor we toch eens veilig kunnen zwemmen in de zee. We nemen afscheid van het gezin waar de kinderen zorgen voor een heel leuke sfeer. Waar de haan  behandeld wordt als een kleine koning.Waar ze altijd heel vriendelijk zijn. Mui ne viel heel erg mee.